Kinsa bay nakasaka ngadto sa langit ug nanaog? Kinsa bay nagtigom sa hangin diha sa iyang mga komo? Kinsa bay nagputos sa tubig diha sa usa ka bisti? Kinsa bay nagtukod sa tanang suok sa kalibotan? Unsa ba ang iyang ngalan? Unsa ba ang ngalan sa iyang anak nga lalaki? Nahibalo gayod ikaw!
Ug si Jesus miingon kaniya, “Ang mga milo adunay kalubloban ug ang mga langgam sa kalangitan adunay kabatogan apan ang Anak sa Tawo walay dapit nga kapahulayan sa iyang ulo.”
Ug si Jesus, nga nasayod nga ang tanang butang gikatugyan na sa Amahan nganha sa iyang mga kamot ug nga siya gikan sa Dios ug ngadto siya sa Dios mopadulong,
Siya nga gikan sa itaas, labaw sa tanan; siya nga gikan sa yuta iya sa yuta ug nagsulti mahitungod sa mga yutan-ong butang. Siya nga gikan sa langit labaw sa tanan.
Ug sila miingon, “Dili ba kini siya mao man si Jesus, ang anak ni Jose, nga ang amahan ug inahan atong nailhan? Naunsa ba nga nag-ingon na man siya karon, ‘Ako nanaog gikan sa langit’?”
Ako mao ang buhing pan nga nanaog gikan sa langit. Si bisan kinsa nga mokaon niining maong pan, mabuhi sa dayon ug ang pan nga akong ihatag alang sa kinabuhi sa kalibotan mao ang akong unod.”
Si Jesus mitubag kanila, “Kon ang Dios mao pa ang inyong Amahan, nahigugma unta kamo kanako kay ako gikan man sa Dios busa ania ako. Wala ako moanhi sa akong kaugalingong kabubut-on, kondili gipadala ako niya.
Bantayi ninyo ang inyong kaugalingon ug ang tibuok pundok, nga niini ang Espiritu Santo naghimo kaninyong mga tinugyanan, sa pag-atiman sa iglesia sa Dios nga iyang nabatonan pinaagi sa dugo sa iyang kaugalingong Anak.
Apan ang pagkamatarong nga gikan sa pagtuo nag-ingon: Ayaw pag-ingon diha sa imong kasingkasing, “Kinsa bay mosaka sa langit?” (nga sa ato pa, aron pagdala kang Cristo sa ubos),
Wala kini sa langit, aron kamo moingon, ‘Kinsa man ang mosaka sa langit alang kanato ug magdala niini nganhi kanato aron kita makadungog ug motuman niini?’