Itugot kang Solomon nga akong anak nga sa tibuok nga kasingkasing siya magtuman sa imong mga sugo, sa imong mga pagpamatuod, ug sa imong mga lagda, ug magbuhat niining tanan ug nga iyang matukod ang puluy-anan nga niini ako nagsangkap.”
Ang iyang mga tigbantay mga buta, silang tanan mga walay kahibalo; silang tanan pulos mga amang nga iro, sila dili makausig; nagdamgo, naghigda, mahigugmaon sa pagkatulog.
Apan kini mao ang kasabotan nga akong buhaton uban sa balay sa Israel human niadtong mga adlawa, nag-ingon ang Ginoo: Ibutang nako ang akong balaod sulod kanila ug isulat kini diha sa ilang mga kasingkasing; ug ako mahimo nga ilang Dios, ug sila mahimo nga akong katawhan.
Ako maghatag kanila ug usa ka kasingkasing, ug ako magbutang ug usa ka bag-ong espiritu sa sulod nila. Kuhaon nako ang batoon nga kasingkasing gikan sa ilang unod, ug hatagan nako sila sa kasingkasing nga unod,
Ug sa maong panahon si Jesus miingon, “Nagpasalamat ako kanimo, Amahan, Ginoo sa langit ug sa yuta, nga kining mga butanga gililong nimo sa mga maalamon ug sa mga hait ug salabotan ug gipadayag hinuon nimo ngadto sa mga kabataan.
Usa ka adlaw niana, samtang nagtudlo siya, dihay naglingkod nga mga Pariseo ug mga magtutudlo sa Balaod nga gikan sa tanang balangay sa Galilea ug Judea ug gikan sa Jerusalem, ug ang gahom sa Ginoo diha kaniya sa pag-ayo.
Apan sa Sanhedrin, dihay usa ka Pariseo nga ginganlan ug Gamaliel, magtutudlo sa balaod ug tinahod sa tanang tawo, mitindog ug misugo nga pagulaon una sa makadiyot ang mga apostoles.
Ug ang Ginoo nga inyong Dios magbag-o sa inyong kasingkasing ug sa kasingkasing sa inyong kaliwatan aron inyong higugmaon ang Ginoo nga inyong Dios sa tibuok ninyong kasingkasing ug sa tibuok ninyong kalag aron mabuhi kamo.
Diha kaniya usab kamo natuli sa pagtuli nga dili hinimo sa mga kamot, pinaagi sa paghukas sa unodnon nga lawas diha sa pagtuli nga pinaagi kang Cristo,