Ug si Jesus miingon sa iyang mga tinun-an, “Kon adunay buot mosunod kanako, kinahanglang magdumili siya sa iyang kaugalingon ug magpas-an sa iyang krus, ug magsunod kanako.
Samtang naglingkod siya didto sa Bungtod sa mga Olibo, ang mga tinun-an miduol kaniya nga silasila ra ug miingon, “Tug-ani kami, kanus-a man kini mahitabo ug unsa man ang ilhanan sa imong pag-anhi ug sa pagkatapos sa kapanahonan?”
Ug siya miingon kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, nga adunay pipila dinhi nga nagbarog karon nga dili makatilaw ug kamatayon hangtod nga makita nila ang gingharian sa Dios nga moabot uban sa gahom.”
(Gisulti niya kini aron sa pagpaila sa kamatayon nga pinaagi niini pasidunggan ni Pedro ang Dios.) Ug human siya makasulti niini, siya miingon kaniya, “Sunod kanako.”
Busa ayaw pagpanghukom sa dili pa ang panahon, hangtod nga moabot ang Ginoo nga mao ang magdala ngadto sa kahayag sa mga butang nga karon natago diha sa kangitngit ug magpadayag sa mga katuyoan sa mga kasingkasing. Unya ang pagdayeg gikan sa Dios maangkon sa matag usa.
Busa mga igsoon, pagpailob kamo hangtod sa pag-anhi sa Ginoo. Tan-awa, ang mag-uuma nagpaabot sa bililhong abot sa yuta. Siya nagpailob niini hangtod kini makadawat sa sayo ug sa ulahing ulan.
Tan-awa, siya moabot uban sa mga panganod; ug makita siya sa tanang mata, sa tanang miduslak kaniya; ug ang tanang kabanayan sa yuta magminatay tungod kaniya. Oo. Amen.