iyang lamyon ang kamatayon hangtod sa kahangtoran. Ang Ginoong Dios magpahid sa mga luha gikan sa tanang mga nawong ug ang kaulaw sa iyang katawhan kuhaon niya gikan sa tibuok nga yuta, kay ang Ginoo nagsulti niini.
Ang imong mga patay mangabuhi; ang ilang mga lawas mabanhaw. O mga nagpuyo sa abog, pagmata kamo ug pag-awit tungod sa kalipay! Kay ang imong yamog maingon sa yamog sa kahayag, ug ang yuta magpahimugso pag-usab sa dugay nang nangamatay.
Lukaton ba nako sila gikan sa gahom sa Sheol? Tubson ba nako sila gikan sa kamatayon? O kamatayon, hain man ang imong mga hampak? O Sheol, hain man ang imong paglaglag? Ang kaluoy natago gikan sa akong mga mata.
Apan wala sila makasabot niining sultiha ug kini gitago gikan kanila, aron dili sila makasabot niini, ug sila nahadlok sa pagpangutana kaniya mahitungod niining pulonga.
Tungod niini, sa pagkabanhaw na niya gikan sa mga patay, ang iyang mga tinun-an nahinumdom sa iyang pagsulti niini. Ug sila mituo sa kasulatan ug sa pulong nga gisulti ni Jesus.
nagpasabot ug nagpamatuod nga kinahanglan gayod nga ang Cristo mag-antos ug mabanhaw gikan sa mga patay. Ug siya miingon, “Kining Jesus nga akong gisangyaw kaninyo, mao ang Cristo.”