Unya siya miingon sa mga namaligya ug mga salampati, “Kuhaa ninyo gikan dinhi kining mga butanga! Ayaw ninyo himoang taboan ang balay sa akong Amahan.”
Kining balaya nga gitawag sa akong ngalan, nahimo bang usa ka tagoanan sa mga tulisan sa inyong mga mata? Ako gayod nakakita niini, nag-ingon ang Ginoo.
Unya si Jesus misulod sa Templo ug iyang gihinginlan ang tanang namaligya ug namalit diha sa Templo ug iyang gipanglimbuwad ang mga lamisa sa mga tigpangilis ug salapi ug ang mga lingkoranan sa mga namaligya ug salampati.
Nanudlo siya ug miingon kanila, “Dili ba nasulat man, ‘Ang akong balay tawgon ug balay nga ampoanan alang sa tanang mga nasod’? Apan kini gihimo ninyong tagoanan sa mga tulisan.”
Ang akong Amahan nga maoy naghatag kanila ngari kanako dako pa kay sa tanan, ug walay si bisan kinsa nga makahimo sa pag-agaw kanila gikan sa kamot sa Amahan.
Ug nagbuhat siya ug latigo nga pisi ug giabog niya silang tanan, lakip ang mga karnero ug mga baka, ngadto sa gawas sa Templo. Ug giyabo niya ang mga salapi sa mga tigpangilis ug iyang gipanglintuwad ang ilang mga lamisa.
Si Jesus miingon kaniya, “Ayaw ako ug kupti kay wala pa ako makabalik ngadto sa Amahan. Apan adtoa ang akong kaigsoonan ug sultihi sila nga mobalik ako ngadto sa akong Amahan ug inyong Amahan, sa akong Dios ug inyong Dios.”
Tungod sa ilang kahakog, ila kamong panapion pinaagi sa tinumotumo nga mga pulong. Sukad pa sa karaang panahon ang hukom kanila wala maghunong, ug ang ilang kalaglagan wala matulog.