Kitang tanan sama sa mga karnero nga nangasaag; ang matag usa kanato misimang ngadto sa iyang kaugalingon nga dalan; ug gibutang sa Ginoo diha kaniya ang kasal-anan natong tanan.
Sa wala pa ang Kasaulogan sa Pagsaylo, si Jesus nahibalo nga miabot na ang takna sa iyang pagbiya niining kalibotana ug sa pag-adto ngadto sa Amahan. Ug kay nahigugma man siya sa mga iya nga ania sa kalibotan, sila iyang gihigugma hangtod sa kataposan.
Si Simon Pedro miingon kaniya, “Ginoo, asa man ikaw moadto?” Si Jesus mitubag kaniya, “Kon asa ako moadto, dili pa ikaw makasunod kanako karon, apan makasunod ra unya ikaw.”
Tan-awa, moabot ang takna ug karon ania na, nga kamo patibulaagon, ang matag usa kaninyo ngadto sa iyang kaugalingong pinuy-anan ug biyaan ninyo ako nga mag-inusara. Apan dili ako mag-inusara kay ang Amahan ania man uban kanako.
Walay pagsulay nga miabot kaninyo nga wala masinati sa tawo. Ang Dios kasaligan, ug dili niya itugot nga kamo sulayon labaw sa inyong masarangan, apan uban sa pagsulay siya magtagana usab ug lutsanan, aron makasugakod kamo niini.
apan siya miingon kanako, “Ang akong grasya igo alang kanimo kay ang akong gahom gihingpit diha sa kaluyahon.” Sa ingon niana, labaw nakong gikalipay ang pagpasigarbo tungod sa akong mga kaluyahon aron ang gahom ni Cristo molandong nganhi kanako.