ang anghel nga nagluwas kanako gikan sa tanan nga kadaotan, magpanalangin niining mga batan-on, ug diha kanila ang akong ngalan magpadayon ug ang ngalan sa akong mga ginikanan nga si Abraham ug si Isaac, ug magpadaghan kanila sa hilabihan gayod sa taliwala sa yuta.”
Si Jabes nagsangpit sa Dios sa Israel, nga nag-ingon, “O, hinaot unta nga panalanginan nimo ako ug padak-an ang akong utlanan ug nga ang imong kamot mag-uban kanako ug ikaw maglikay kanako gikan sa kadaotan aron dili kini makadaot kanako!” Ug ang Dios mihatag kaniya sa iyang gipangayo.
Bisan unsa nga makaplagan nga buhat sa imong kamot, buhata kana uban ang imong kusog; kay didto sa Sheol diin ikaw moadto walay buluhaton, o paghunahuna, o kahibalo o kaalam.
Ang matarong nga tawo mawala ug walay usa nga magbutang niini sa iyang kasingkasing; ang mga tawo nga maunongon kuhaon samtang walay bisan usa nga makasabot. Kay ang matarong nga tawo kuhaon gikan sa katalagman,
nga mitugyan sa iyang kaugalingon alang sa atong mga sala aron sa pagluwas kanato gikan niining daotan nga kapanahonan karon, sumala sa kabubut-on sa atong Dios ug Amahan.
Sukad karon adunay gitagana alang kanako nga purongpurong sa pagkamatarong nga niadto unyang adlawa iganti kanako sa Ginoo, ang matarong nga maghuhukom, ug dili lamang kanako ra kondili usab sa tanang mga nahigugma sa iyang pagpadayag.
Kita nahibalo nga ang gipakatawo gikan sa Dios dili magpakasala, apan ang gipakatawo gikan sa Dios nagbantay kaniya, ug ang daotan dili makahilabot kaniya.