Ug si Jesus, nga nasayod nga ang tanang butang gikatugyan na sa Amahan nganha sa iyang mga kamot ug nga siya gikan sa Dios ug ngadto siya sa Dios mopadulong,
Si Simon Pedro miingon kaniya, “Ginoo, asa man ikaw moadto?” Si Jesus mitubag kaniya, “Kon asa ako moadto, dili pa ikaw makasunod kanako karon, apan makasunod ra unya ikaw.”
Nakadungog kamo kanako nga nag-ingon kaninyo, ‘Ako moadto apan moanha ra ako kaninyo.’ Kon kamo nahigugma kanako, malipay kamo nga ako moadto sa Amahan kay ang Amahan labaw pa man kanako.
Pipila sa iyang mga tinun-an nag-ingon sa usa ug usa, “Unsa ba kining iyang gisulti kanato, ‘Sulod sa mubong panahon, dili na kamo makakita kanako, ug sa mubong panahon na usab, makakita kamo kanako’ ug ‘kay ako moadto man sa Amahan’?”
Siya ang dan-ag sa himaya sa Dios ug tukma nga hulagway sa iyang kinaiya, nagsapnay sa tanang mga butang pinaagi sa gamhanan nga pagpamulong niya. Sa nahimo na niya ang paghinlo sa mga sala, siya milingkod sa tuo sa Halangdon sa kahitas-an,
nga magtutok kang Jesus, ang nagpasiugda ug ang mohingpit sa atong pagtuo. Tungod sa kalipay nga gibutang sa iyang atubangan, giantos niya ang krus sa walay pagsapayan sa kaulaw niini ug karon naglingkod siya diha sa tuo sa trono sa Dios.