Tungod niini ang kasal-anan ni Jacob pasayloon, ug kini mao ang kinatibuk-an nga bunga sa pagkuha sa iyang sala, sa diha nga mahimo niya ang tanang mga bato sa mga halaran sama sa mga bato nga anapog nga gipulpog, wala nay mga Asera o mga halaran sa insenso nga magpabiling magtindog.
Ug ang uban kanila nga maalamon mangapukan, sa pag-ulay ug sa paghinlo kanila ug sa pagpaputi kanila, hangtod sa panahon sa kataposan kay kini alang pa man sa panahon nga gitakda.
Hibaloan nato, ug padayonon nato ang pag-ila sa Ginoo, ang iyang paggula siguro gayod sama sa kaadlawon, siya moanhi kanato sama sa ulan, sama sa ulahing ulan nga nagbisibis sa yuta.”
Siya molingkod sama sa tigtunaw ug tig-ulay sa plata ug iyang putlion ang mga anak ni Levi, ug ulayon sila sama sa bulawan ug sa plata hangtod nga sila maghalad ug angay nga mga halad ngadto sa Ginoo.
Ug misugilon siya kanila ug lain pang sambingay, “Ang gingharian sa langit sama sa patubo nga gikuha sa usa ka babaye ug gisagol niya pagmasa sa tulo ka takos nga harina hangtod nga kini mitubo.”
Ug sa pagkakita niya sa usa ka kahoyng igera diha sa daplin sa dalan, giduol niya kini, ug wala siyay nakaplagan niini gawas sa mga dahon lamang. Ug giingnan niya kini, “Sukad karon dili ka na gayod makapamunga pag-usab.” Ug ang kahoyng igera nalaya dayon.
Bisan gani karon ang wasay gitaon na diha sa gamot sa mga kahoy, busa ang matag kahoy nga wala mamunga ug maayong bunga putlon ug itambog ngadto sa kalayo.
Ang iyang igpapalid anaa na sa iyang kamot, limpyohan niya ang iyang giokanan ug hiposon niya ang iyang trigo ngadto sa kamalig, apan ang mga uhot iyang sunogon sa kalayo nga walay pagkapalong.”
Ug mao kini sila ang mga gikasabod diha sa maayong yuta, kadtong nakadungog sa pulong ug midawat niini ug namunga ug 30 ka pilo ug 60 ka pilo ug 100 ka pilo.”
Ang diha sa bato mao kadto sila nga sa ilang pagkadungog, midawat sa pulong uban sa kalipay apan wala kini silay gamot, sila mituo sa makadiyot ug unya sa panahon sa pagsulay sila mobiya.
Kamo wala magpili kanako apan ako ang nagpili kaninyo ug nagtahas kaninyo aron manglakaw kamo ug mamunga ug bunga nga molungtad, aron nga ang bisan unsa nga inyong pangayoon gikan sa Amahan pinaagi sa akong ngalan, ihatag kaninyo.
Samtang uban pa ako kanila, gibantayan nako sila pinaagi sa imong ngalan nga gihatag nimo kanako, ug gibantayan nako sila ug walay usa kanila nga nalaglag gawas sa anak sa kalaglagan aron matuman ang kasulatan.
Apan kon ang pipila sa mga sanga gipamali, ug ikaw, nga salingsing sa olibo nga ihalas, gisumpay lamang diha sa ilang dapit aron makaambit sa katambok sa kahoy nga olibo,
Busa timan-i ang pagkamaluluy-on ug ang kahigpit sa Dios: kahigpit kanila nga nangatumba, apan alang kanimo ang pagkamaluluy-on sa Dios, kana kon ikaw magpadayon diha sa iyang kaluoy kay kon dili, putlon ka usab.
Siya mihatag sa iyang kaugalingon alang kanato aron sa paglukat kanato gikan sa tanang pagkadaotan ug sa pagputli alang sa iyang kaugalingon sa usa ka katawhan nga iya gayod, madasigon sa maayong binuhatan.
Tan-awa ninyo nga walay si bisan kinsa nga mapakyas sa pagkab-ot sa grasya sa Dios, nga walay “gamot sa kapaitan” nga maghimo ug kasamok ug tungod niini, daghan ang mahugaw,
Sila namiya gikan kanato, apan sila dili kauban nato kay kon sila kauban pa nato, magpabilin unta sila uban kanato apan namahawa sila aron makita nga silang tanan dili diay kauban nato.