Ang kalinaw ibilin nako kaninyo, ang akong kalinaw ihatag nako kaninyo. Ihatag nako kini kaninyo, dili sama sa paghatag sa kalibotan. Ayaw kamo kaguol diha sa inyong kasingkasing, ayaw kamo pagtalaw.
Sa diha nga siya magpakahilom, kinsa man ang makahukom? Sa diha nga tagoan niya ang iyang nawong, kinsa man ang makasud-ong kaniya, nasod man kini o usa ka tawo?
Ang Ginoo mao ang akong kahayag ug ang akong kaluwasan; kinsa man ang akong kahadlokan? Ang Ginoo mao ang salipdanan sa akong kinabuhi; kinsa man ang akong kalisangan?
Ayaw ako ug kuhaa uban sa mga daotan, uban sa mga tigbuhat ug daotan, nga nagsulti ug pakigdait sa ilang isigkatawo, apan ang pagkadaotan anaa sa ilang mga kasingkasing.
“Sa pagkatinuod ang Dios mao ang akong kaluwasan; ako mosalig, ug dili mahadlok kay ang Ginoong Dios mao ang akong kusog ug ang akong awit, ug siya nahimo nga akong kaluwasan.”
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
“Kay kamo manggula diha sa kalipay, ug mandoan diha sa pakigdait; ang kabukiran ug ang kabungtoran sa imong atubangan manghugyaw sa pag-awit, ug ang tanang kakahoyan sa kapatagan mopakpak sa ilang mga kamot.
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.”
Ug ikaw, anak sa tawo, ayaw kahadlok kanila o mahadlok sa ilang mga pulong, bisan pa ug ang mga sampinit ug mga tunok naglibot kanimo ug ikaw maglingkod taliwala sa mga tanga, ayaw kahadlok sa ilang mga pulong o malisang sa ilang mga panagway, kay sila usa ka panimalay nga masupilon.
Siya mao ang magtukod sa Templo sa Ginoo, ug dad-on niya ang dungog, ug molingkod ug magmando diha sa iyang trono. Ug adunay pari tupad sa iyang trono, ug ang malinawong pagsinabtanay anaa sa taliwala nilang duha.” ’
aron paghatag ug kahayag ngadto sa mga naglingkod diha sa kangitngit ug sa landong sa kamatayon, aron sa pagtultol sa atong mga tiil ngadto sa dalan sa pakigdait.”
Gisulti nako kini kaninyo aron nga dinhi kanako makabaton kamo ug kalinaw. Dinhi sa kalibotan aduna kamoy kalisdanan. Apan pagmadasigon, gibuntog na nako ang kalibotan.”
Sa pagkakilomkilom na niadtong adlawa nga mao ang unang adlaw sa semana, samtang tinakpan ang mga pultahan sa dapit diin didto ang mga tinun-an tungod sa kahadlok nila sa mga Judio, si Jesus mitungha ug mitindog sa ilang taliwala ug miingon kanila, “Ang kalinaw mag-uban kaninyo.”
Walo ka adlaw human niini, ang iyang mga tinun-an didto na usab sa sulod sa balay ug si Tomas uban kanila. Ang mga pultahan tinakpan apan si Jesus mitungha ug mitindog sa ilang taliwala ug miingon, “Ang kalinaw mag-uban kaninyo.”
Kini mao ang pulong nga iyang gipadala ngadto sa katawhan sa Israel, sa iyang pagwali sa Maayong Balita sa kalinaw pinaagi kang Jesu-Cristo nga mao ang Ginoo sa tanan.
Nganha kaninyong tanan nga anaa sa Roma nga gihigugma sa Dios, gitawag aron mabalaan. Ang grasya maanaa kaninyo ug ang kalinaw nga gikan sa Dios nga atong Amahan ug sa Ginoong Jesu-Cristo.
Ang Dios sa paglaom magpuno unta kaninyo sa tumang kalipay ug kalinaw tungod sa inyong pagtuo, aron nga pinaagi sa gahom sa Espiritu Santo magmadagayaon kamo sa paglaom.
Kay kon sa dihang mga kaaway pa kita sa Dios, kita gipasig-uli ngadto sa Dios pinaagi sa kamatayon sa iyang Anak, labaw pa karon nga napasig-uli na kita, luwason kita pinaagi sa iyang kinabuhi.
Alang sa mga balaan ug kasaligang mga igsoon diha kang Cristo nga anaa sa Colosas: Ang grasya ug kalinaw maanaa kaninyo gikan sa Dios nga atong Amahan.
ug pinaagi kaniya mipasig-uli nganha sa iyang kaugalingon ang tanang mga butang sa kayutaan o sa kalangitan, ug naghimo sa pakigdait pinaagi sa iyang dugo diha sa krus.
Karon hinaot nga ang Dios sa kalinaw nga nagbanhaw sa atong Ginoong Jesus, ang dakong magbalantay sa mga karnero, pinaagi sa dugo sa dayon nga kasabotan,
ug gibahinan siya ni Abraham ug ikapulo sa tanan. Sumala sa hubad sa iyang ngalan, siya hari sa pagkamatarong, ug unya hari usab siya sa Salem, nga sa ato pa, hari sa kalinaw.
Si Juan nganha sa pito ka iglesia nga anaa sa Asia: Ang grasya maanaa kaninyo ug ang kalinaw gikan kaniya nga mao karon ug mao kaniadto ug mao ang umaabot, ug gikan sa pito ka espiritu nga anaa sa atubangan sa iyang trono
Ayaw kahadlok sa mga butang nga sa dili madugay imo nang antoson. Tan-awa, ang yawa hapit na magbanlod sa pipila kaninyo ngadto sa bilanggoan, aron masulayan kamo, ug sakiton kamo sulod sa napulo ka adlaw. Pagmatinumanon hangtod sa kamatayon, ug hatagan ko ikaw sa purongpurong nga kinabuhi.
Apan alang sa mga talawan, sa mga walay pagtuo, sa mga dulumtanan, sa mga mamumuno, ug sa mga makihilawason, sa mga salamangkiro ug sa mga nagsimba ug mga diosdios, ug sa tanang mga bakakon, ang ilang bahin anaa sa linaw nga nagdilaab sa kalayo ug asupri, nga mao ang ikaduhang kamatayon.”