“Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang nagtuo kanako magbuhat usab sa mga buhat nga akong gibuhat, ug labaw pa ka dagko kay niini ang iyang buhaton kay ako moadto man sa Amahan.
Si Jesus mitubag nga nag-ingon kanila, “Sa pagkatinuod, sultihan ko kamo, kon aduna kamoy pagtuo ug dili magduhaduha, makahimo kamo dili lamang sa nahimo ngadto sa kahoyng igera, kondili bisan pag moingon kamo niining bukira, ‘Maalsa ka ug matambog ngadto sa lawod,’ kini mahimo.
Ug sa pagkakita niya didto sa unahan sa usa ka kahoyng igera nga puno sa dahon, miduol siya niini aron pagtan-aw kon may bunga ba kini. Apan sa pagkaduol na niya niini, wala siyay nakita gawas sa mga dahon, kay dili pa man kadto panahon sa tingbunga.
Ug kanila nga motuo mag-uban kining maong mga ilhanan: pinaagi sa akong ngalan ang mga demonyo ilang hinginlan, magsulti sila ug bag-ong mga pinulongan,
Nakadungog kamo kanako nga nag-ingon kaninyo, ‘Ako moadto apan moanha ra ako kaninyo.’ Kon kamo nahigugma kanako, malipay kamo nga ako moadto sa Amahan kay ang Amahan labaw pa man kanako.
Apan sultihan ko kamo sa tinuod, makaayo alang kaninyo nga mobiya ako kay kon dili ako mobiya, ang Manlalaban dili moanha kaninyo. Apan kon mobiya ako, siya akong ipadala nganha kaninyo.
Kay ang Amahan nahigugma sa Anak, ug iyang gipakita kaniya ang tanan niyang gibuhat ug labi pa ka dagkong mga buhat kay niini ang iyang ipakita kaniya aron kamo mahibulong.
Ug siya nagsulti niini mahitungod sa Espiritu nga dawaton sa mga nagtuo kaniya kay ang Espiritu wala pa man ikahatag, kay niadtong tungora si Jesus wala pa man himayaa.
Ug kini gibuhat niya sulod sa daghang mga adlaw. Apan si Pablo nga gisamokan gayod kaniya, miatubang sa espiritu ug miingon, “Sa ngalan ni Jesu-Cristo, ako nagsugo kanimo sa paggula gikan kaniya.” Ug kini migula niadto gayong taknaa.
nga tungod niana ang mga masakiton gidad-an ug mga panyo o mga tapis nga nadapat sa lawas ni Pablo, ug sila naayo sa ilang mga sakit ug namiya kanila ang mga daotang espiritu.
Busa ingon nga gituboy siya ngadto sa tuo sa Dios, ug nadawat niya gikan sa Amahan ang saad nga Espiritu Santo, siya mibubo niini. Ug kini inyong nakita ug nadungog.
nga nag-ingon, “Unsa may atong buhaton niining mga tawhana? Kay dayag man gayod kaayo sa tanang nagpuyo sa Jerusalem nga pinaagi kanila nahimo ang usa ka dayag nga milagro, ug dili kita makalimod niini.
nga tungod niana ilang gidala ang mga masakiton ngadto sa kadalanan ug gibutang sa mga lantay ug mga higdaanan aron nga sa pag-agi ni Pedro bisan sa iyang anino na lamang malandongan unta ang uban kanila.
Ug ang pulong sa Dios mikaylap ug ang gidaghanon sa mga tinun-an sa Jerusalem mitubo pag-ayo ug daghan kaayo sa mga pari ang nagmatinud-anon sa pagtuo.
Kay gikan sa daghang mga giyawaan nanggula ang mga hugaw nga espiritu, nga nagsinggit sa kusog nga tingog ug nangaayo ang daghang mga paralitiko o mga bakol.
Apan silang tanan gipagula ni Pedro, ug siya miluhod ug nag-ampo. Unya sa pag-atubang niya sa lawas, miingon siya, “Tabita, bangon.” Ug gibuka ni Dorcas ang iyang mga mata ug sa pagkakita niya kang Pedro, siya milingkod.
Pinaagi sa gahom sa mga milagro ug sa mga katingalahan, pinaagi sa gahom sa Espiritu sa Dios, nga tungod niana, natapos nako pagwali ang Maayong Balita mahitungod kang Cristo sukad sa Jerusalem hangtod sa kayutaan libot sa Ilirico.