Si Pedro miingon kaniya, “Dili gayod ako magpahugas kanimo sa akong mga tiil bisan kanus-a.” Si Jesus mitubag kaniya, “Kon dili ikaw magpahugas kanako, wala kay bahin kanako.”
Apan siya miingon, “Dili molugsong uban kaninyo ang akong anak kay ang iyang igsoon patay na ug siya na lamang ang nahibilin. Ug kon mahitabo kaniya ang kadaot sa dalan nga inyong laktan, kamo naghatod sa ubanon nakong ulo nga puno sa kasakit ngadto sa Sheol.”
Nahitabo nga didtoy usa ka daotang tawo nga ginganlan ug Seba nga anak ni Bikri nga kaliwat ni Benjamin, ug siya mipatingog sa trumpeta, ug miingon, “Kami walay bahin kang David, ug kami walay panulundon diha sa anak ni Jesse; ang matag tawo ngadto sa iyang tolda, O Israel!”
Ug sa pagkakita sa tibuok Israel nga ang hari wala mamati kanila, ang katawhan mitubag sa hari, “Unsay bahin namo kang David? Kami walay panulundon sa anak ni Jesse. Sa inyong mga tolda, O Israel! Tan-awa karon ang imong kaugalingong balay, David.” Busa ang Israel namauli ngadto sa ilang mga tolda.
sa diha nga mahugasan na sa Ginoo ang kahugawan sa mga anak nga babaye sa Zion, ug mahinloan na ang mansa sa dugo sa Jerusalem gikan sa taliwala niini, pinaagi sa espiritu sa paghukom ug pinaagi sa espiritu sa pagsunog.
“Nianang adlawa adunay usa ka tuboran nga buksan alang sa balay ni David ug sa mga nagpuyo sa Jerusalem, aron sa paghinlo kanila gikan sa sala ug sa pagkahugaw.
Si Pedro miingon kaniya, “Bisan pa kon gikinahanglan nga mamatay ako uban kanimo, dili ko gayod ikaw ilimod.” Ug mao usab kana ang gisulti sa tanang mga tinun-an.
Si Jesus mitubag, “Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko ikaw, gawas kon ang tawo ipakatawo pinaagi sa tubig ug sa Espiritu, dili siya makasulod sa gingharian sa Dios.
Ug kaniadto ang uban kaninyo ingon niini. Apan kamo gihinloan na, kamo gibalaan na, kamo gihimo nang matarong diha sa ngalan sa Ginoong Jesu-Cristo ug pinaagi sa Espiritu sa atong Dios.
Ug paglipay kamo sa atubangan sa Ginoo nga inyong Dios, kamo ug ang inyong mga anak nga lalaki, ug ang inyong mga anak nga babaye, ug ang inyong mga ulipon nga lalaki ug ang inyong mga ulipon nga babaye, ug ang Levihanon nga anaa sa inyong mga lungsod kay siya walay bahin o panulundon uban kaninyo.
Ayaw kamo pagpahisalaag niadtong buot magpakaubos ug nagsimba ug mga anghel, nagbarog diha sa iyang mga panan-awon, nga sa walay katarongan nagpasigarbo tungod sa iyang unodnon nga mga panghunahuna.
Sa pagkatinuod ang maong mga butang daw adunay dagway sa kaalam diha sa kinaugalingong pagsimba ug sa pagpaubos, ug sa pagsakit sa lawas. Apan kining mga butanga walay kapuslanan, hinuon alang sa katagbawan sa unod.
kita iyang giluwas, dili tungod sa mga binuhatan nga atong nahimo diha sa pagkamatarong, kondili tungod sa iyang kaluoy, pinaagi sa paghugas ngadto sa bag-ong pagkatawo ug sa pagbag-o pinaagi sa Espiritu Santo
busa manuol kita sa Dios uban ang matinud-anon nga kasingkasing uban sa hingpit nga kasigurohan sa pagtuo, human mahinlo ang atong mga kasingkasing pinaagi sa pagbisibis gikan sa daotan nga tanlag ug human mahugasi ang atong mga lawas sa lunsay nga tubig.
ug gikan kang Jesu-Cristo, ang kasaligan nga saksi, ang panganay gikan sa mga nangamatay, ug ang pangulo sa mga hari sa yuta. Kaniya nga nahigugma kanato ug nagpahigawas kanato gikan sa atong mga sala pinaagi sa iyang dugo
Ako miingon kaniya, “Akong Ginoo, nasayod ikaw.” Ug siya miingon kanako, “Mao kini sila ang mga nakalabang sa dagkong kasakitan, ang ilang mga tag-as nga bisti gilabhan nila ug gipaputi diha sa dugo sa Nating Karnero.