Ug si Jesus, nga nasayod nga ang tanang butang gikatugyan na sa Amahan nganha sa iyang mga kamot ug nga siya gikan sa Dios ug ngadto siya sa Dios mopadulong,
Ang tanang mga butang gitugyan kanako sa akong Amahan ug walay nakaila sa hingpit kinsa ang Anak gawas sa Amahan ug walay nakaila sa hingpit kinsa ang Amahan gawas sa Anak ug kang bisan kinsa nga buot sa Anak nga padaygan sa Amahan.
Ang tanang mga butang gitugyan nganhi kanako sa akong Amahan ug walay nakaila kon si kinsa ang Anak gawas sa Amahan, o si kinsa ang Amahan gawas sa Anak ug ni bisan kinsa nga gipili sa Anak aron iyang padayagan.”
Sa wala pa ang Kasaulogan sa Pagsaylo, si Jesus nahibalo nga miabot na ang takna sa iyang pagbiya niining kalibotana ug sa pag-adto ngadto sa Amahan. Ug kay nahigugma man siya sa mga iya nga ania sa kalibotan, sila iyang gihigugma hangtod sa kataposan.
Si Jesus mitubag kanila, “Bisan tuod ug ako mao ang nagpamatuod alang sa akong kaugalingon, ang akong pagpamatuod tinuod kay nahibalo man ako kon diin ako gikan ug asa ako padulong. Apan kamo wala mahibalo kon diin ako gikan ug asa ako padulong.
Si Jesus mitubag kanila, “Kon ang Dios mao pa ang inyong Amahan, nahigugma unta kamo kanako kay ako gikan man sa Dios busa ania ako. Wala ako moanhi sa akong kaugalingong kabubut-on, kondili gipadala ako niya.
Kay “gipailalom sa Dios ang tanang mga butang diha sa iyang mga tiil.” Apan sa pag-ingon nga, “Ang tanang mga butang gipailalom kaniya,” dayag nga dili lakip niini ang Dios nga mao ang nagpailalom sa tanang mga butang diha kaniya.
Apan niining kaulahiang mga adlaw siya misulti kanato pinaagi sa Anak, nga iyang gitudlo nga manununod sa tanang mga butang, nga pinaagi kaniya usab gibuhat niya ang kalibotan.