Si Jesus miingon kaniya, “Siya nga naligo na dili kinahanglang manghugas gawas lamang sa iyang mga tiil, hinuon hinlo na ang iyang kinatibuk-an. Ug kamo hinlo na apan dili hinuon kamong tanan.”
Nianang mga adlawa ug nianang panahona, nag-ingon ang Ginoo, ang kasal-anan pangitaon diha sa Israel ug walay makita, ug ang sala diha sa Juda ug walay makita; kay pasayloon nako kadtong akong gibilin ingon nga salin.
Ug ang magbuhi sa kanding alang sa Asasel manglaba sa iyang mga bisti ug ligoon usab niya sa tubig ang iyang lawas ug human niana mosulod siya sa kampo.
Wala ako magsulti mahitungod kaninyong tanan. Ako nakaila kanila nga akong gipili. Apan kinahanglang matuman ang kasulatan nga nag-ingon, ‘Siya nga nagkaon sa akong pan nag-isa sa iyang tiil batok kanako.’
Kay nakabaton man kita niining maong mga saad, mga hinigugma, hinloan nato ang atong kaugalingon sa tanang kahugaw sa unod ug sa espiritu, ug hingpiton nato ang pagkabalaan diha sa pagkahadlok sa Dios.
Ang Dios sa pakigdait magbalaan unta kaninyo sa kinatibuk-an, ug ang inyong bug-os nga espiritu, kalag ug lawas magpabilin unta nga dili masaway inig-abot sa atong Ginoong Jesu-Cristo.
sila may kalabotan lamang mahitungod sa mga pagkaon ug ilimnon ug sa nagkalainlaing mga pagpanghugas, mga tulumanon alang sa lawas nga gipahamtang aron tumanon hangtod sa panahon sa pagbag-o.
Kay kitang tanan mangasayop man sa daghang paagi, ug kon aduna may tawo nga dili masayop sa iyang pagpanulti, hamtong siya nga tawo, makapugong sa tibuok lawas usab.