Karon tungod kay kami nagkaon sa asin sa balay sa hari, ug dili angay kanamo ang pagtan-aw sa hari nga kakuhaan sa kadungganan, busa nagpadala kami ug nagpahibalo sa hari
Apan ang gidaghanon sa mga tisa nga ilang gibuhat kaniadto maoy inyong ipahamtang kanila ug ayaw ninyo kini paubsi bisan diyotay kay sila tapolan, ug tungod niana sila nagsinggit, ‘Tugoti kami sa paglakaw aron maghalad sa among Dios.’
nga nag-ingon, “Kanus-a pa ba matapos ang bag-ong subang sa bulan, aron kita makabaligya ug trigo? Ug ang adlaw nga igpapahulay, aron ikabaligya nato ang trigo, aron padiyotayon ang epha ug padak-on ang siklo, ug aron makalimbong kita pinaagi sa mga timbangan nga limbongan,
Apan ang maong ulipon, sa iyang paggawas, nakasugat sa usa sa iyang mga isigkaulipon nga nakautang kaniya ug usa ka gatos ka denario ug sa dihang nakuptan niya kini sa liog, iya kining gituok ug giingnan, ‘Bayri ako sa imong utang.’
Ibaligya ang inyong kabtangan, ug panghatag kamo ug limos; sangkapi ang inyong kaugalingon sa mga sudlanan sa salapi nga dili madunot, sa bahandi sa langit nga dili mahurot diin walay kawatan nga makaduol ug walay mananap nga mokutkot.
Sa pagkadungog ni Jesus niini, siya miingon kaniya, “Usa pa ka butang ang imong kulang. Ibaligya ang tanan nimong katigayonan ug ihatag sa mga kabos, ug makaangkon ikaw ug bahandi didto sa langit, ug unya anhi ug sunod kanako.”
Kini gisulti niya, dili tungod kay siya may kahangawa alang sa mga kabos, kondili tungod kay siya kawatan man ug kay siya mao man ang tigtipig sa sudlanan sa salapi nga ang isulod niini iyang kuhaan.
Ang uban naghunahuna nga tungod kay si Judas mao man ang tigtipig sa sudlanan sa salapi, si Jesus nag-ingon kaniya, “Pagpalit sa atong kinahanglanon alang sa kasaulogan,” o nga pahatagan kaniya ang mga kabos.