Ang sitro dili mobiya gikan kang Juda, o ang baston sa tigmando gikan sa taliwala sa iyang mga tiil, hangtod nga siya nga tag-iya niini moabot ug maiya ang pagkamasinugtanon sa mga katawhan.
Iyahat ang imong mga mata sa palibot ug tan-awa, kini silang tanan magtigom, manganha kanimo. Ingon nga ako buhi, nag-ingon ang Ginoo, ikaw magbutang kanila ingon nga usa ka dayandayan, ug magbakos kanila sama sa usa ka pangasaw-onon.
siya miingon, “Gaan ra kaayo nga butang nga ikaw mahimong akong sulugoon aron sa pagbangon sa mga banay ni Jacob, ug sa pagpabalik sa salin sa Israel; ako maghatag kanimo ngadto sa kanasoran ingon nga suga, aron ang akong kaluwasan moabot ngadto sa kinatumyan sa yuta.”
Tan-awa, ikaw magtawag ug mga nasod nga wala nimo mailhi, ug ang mga nasod nga wala makaila kanimo modagan nganha kanimo, tungod sa Ginoo nga imong Dios, ug tungod sa Balaan sa Israel, kay siya naghimaya kanimo.
Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, nga maoy nagtigom sa mga sinalikway sa Israel, Magtigom pa ako ug lain ngadto kaniya, gawas niadtong iyang tinigom.”
Ilingi ang imong mga mata sa palibot, ug tan-aw; silang tanan nagtigom, sila nanganha kanimo; ang imong mga anak nga lalaki manganha kanimo gikan sa layo, ug ang imong mga anak nga babaye dad-on nga sinapwang sa mga bukton.
Ingon sa usa ka tigbantay nga magsusi sa iyang panon sa diha nga ang uban sa iyang mga karnero nagkatibulaag ngadto sa layo, ako usab mangita sa akong mga karnero ug luwason nako sila gikan sa tanang mga dapit diin sila nagkatibulaag sa adlaw nga dag-omon ug ngiob kaayo.
Bisan pa niana ang gidaghanon sa katawhan sa Israel mahisama sa balas sa dagat, nga dili matakos o maihap, ug sa dapit diin kini gisulti kanila, “Kamo dili akong katawhan,” kini isulti kanila “Mga anak sa buhi nga Dios.”
“O kinsa bang bayhana nga may napulo ka buok salaping plata, kon mawad-an siya ug usa ka buok niini, dili magdagkot ug suga ug dili manilhig sa balay, ug mangita pag-ayo niini hangtod nga iya kining makit-an?
Sa pagkasunod nga adlaw iyang nakita si Jesus nga nagpaingon kaniya ug siya miingon, “Tan-awa, ang Nating Karnero sa Dios, ang nagkuha sa sala sa kalibotan!
Ug ako adunay ubang mga karnero nga dili sakop niining maong panon. Kinahanglang dad-on usab nako sila, ug sila mamati sa akong tingog. Busa usa na lamang ka panon ug usa ka magbalantay.
sumala sa nasulat, “Gihimo ko ikaw nga amahan sa daghang mga nasod,”—sa atubangan sa Dios nga gituohan ni Abraham, ang Dios nga naghatag ug kinabuhi sa mga patay ug nagpatungha sa mga butang nga kaniadto wala pa.
Si Pedro, apostol ni Jesu-Cristo, Alang sa mga dumuduong tungod sa pagkatibulaag nga anaa diha sa Ponto, sa Galacia, sa Capadocia, sa Asia ug sa Bitinia,
Tan-awa ninyo unsang gugmaha ang gihatag kanato sa Amahan nga kita tawgon nga mga anak sa Dios, ug kita mao. Ang hinungdan ngano nga ang kalibotan wala makaila kanato mao nga kini wala makaila kaniya.
Maila kon kinsa ang mga anak sa Dios ug kinsa ang mga anak sa yawa pinaagi niini: si bisan kinsa nga wala magbuhat ug matarong ug wala mahigugma sa iyang igsoon, dili iya sa Dios.
Mga hinigugma, kita karon mga anak sa Dios, kon maunsa unya kita, kini wala pa ipadayag, apan kita nasayod nga sa dihang ipadayag na siya, kita mahisama kaniya kay makita man unya nato siya sa iyang pagkamao.
Ug nag-awit sila sa usa ka bag-ong awit nga nag-ingon, “Takos ikaw sa pagkuha sa basahong linukot ug sa pagbukas sa mga silyo niini, kay ikaw mao man ang gipatay ug pinaagi sa imong dugo gilukat nimo ang mga tawo alang sa Dios, gikan sa tanang kabanayan ug pinulongan ug katawhan ug kanasoran,