Ug ang namatay migula, ang iyang mga kamot ug mga tiil binugkosan ug mga bendahi ug ang iyang nawong naputos ug panapton. Si Jesus miingon kanila, “Badbari ninyo siya ug palakta siya.”
Lukaton ba nako sila gikan sa gahom sa Sheol? Tubson ba nako sila gikan sa kamatayon? O kamatayon, hain man ang imong mga hampak? O Sheol, hain man ang imong paglaglag? Ang kaluoy natago gikan sa akong mga mata.
Si Jesus miingon kanila, “Kuhaa ninyo ang bato.” Si Marta, ang igsoon sa namatay, miingon kaniya, “Ginoo, baho na siya karon kay upat na man ka adlaw sukad sa iyang pagkamatay.”
Kay ingon nga ang Amahan nagbanhaw sa mga patay ug naghatag kanila ug kinabuhi, ang Anak usab naghatag ug kinabuhi kang bisan kinsa nga buot niyang hatagan.
“Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang takna taliabot ug karon mao na, nga ang mga patay mamati sa tingog sa Anak sa Dios ug kadtong mga mamati mabuhi.
Siya mao ang mag-usab sa atong kabos nga lawas aron kini mahisama sa iyang mahimayaong lawas, pinaagi sa gahom nga nakahimo kaniyang takos bisan sa pagpailalom sa tanang butang sa iyang kaugalingon.