Ang imong mga patay mangabuhi; ang ilang mga lawas mabanhaw. O mga nagpuyo sa abog, pagmata kamo ug pag-awit tungod sa kalipay! Kay ang imong yamog maingon sa yamog sa kahayag, ug ang yuta magpahimugso pag-usab sa dugay nang nangamatay.
Kay gihigugma sa Dios ang kalibotan sa ingon nga tungod niana gihatag niya ang iyang bugtong Anak aron nga ang tanang motuo kaniya dili malaglag kondili makabaton sa kinabuhing dayon.
Ang motuo sa Anak may kinabuhi nga dayon; apan ang dili motuman sa Anak dili makakaplag sa kinabuhi, hinuon ang kapungot sa Dios magpabilin diha kaniya.
Kay ingon nga ang Amahan nagbanhaw sa mga patay ug naghatag kanila ug kinabuhi, ang Anak usab naghatag ug kinabuhi kang bisan kinsa nga buot niyang hatagan.
sumala sa nasulat, “Gihimo ko ikaw nga amahan sa daghang mga nasod,”—sa atubangan sa Dios nga gituohan ni Abraham, ang Dios nga naghatag ug kinabuhi sa mga patay ug nagpatungha sa mga butang nga kaniadto wala pa.
Kon dili pa, unsa may mahimo sa mga tawo sa ilang pagpabautismo alang sa mga patay? Kon ang mga patay dili man gayod banhawon, nganong bautismohan man ang mga tawo alang kanila?
Iyang pahiran ang tanang luha gikan sa ilang mga mata, ug ang kamatayon wala na, ug wala na usab unyay pagminatay o paghilak o kasakit kay ang unang mga butang nangagi na.”
Ang Espiritu ug ang Pangasaw-onon nag-ingon, “Dali ngari.” Ug siya nga namati paingna, “Dali ngari.” Ug ang giuhaw paaria, ang may tinguha paimna nga walay bayad sa tubig sa kinabuhi.