Samtang didto si Jesus sa Betania, sa balay ni Simon nga sanlahon, samtang nagtambong sa kan-anan, miabot ang usa ka babaye nga may dala nga mahal kaayo nga pahumot nga lunsayng nardo nga sinulod sa usa ka tibod nga alabastro. Iyang gibuak ang tibod ug ang pahumot gibubo niya sa ulo ni Jesus.
Ug si Juan, sa natawag niya ang duha sa iyang mga tinun-an, misugo kanila ngadto sa Ginoo sa pag-ingon, “Ikaw ba kadtong moanhi, o magpaabot pa kami ug lain?”
Busa si Maria, sa pag-abot niya sa dapit diin didto si Jesus ug sa pagkakita niya kaniya, mihapa sa iyang tiilan ug miingon kaniya, “Ginoo, kon dinhi pa ikaw dili unta mamatay ang akong igsoon.”
Ug si Maria mikuha ug usa ka litran nga mahalong pahumot nga lunsayng nardo ug iyang gidihogan ang mga tiil ni Jesus ug iyang gipahiran kini sa iyang buhok ug ang balay nalukop sa alimyon sa pahumot.