Kay siya mao ang atong Dios, ug kita ang katawhan sa iyang sibsibanan, ug mga karnero sa iyang kamot. Niining adlawa mamati lamang unta kamo sa iyang tingog!
Siya magpasibsib sa iyang panon sama sa usa ka tigbantay sa karnero, siya nagtigom sa mga nating karnero diha sa iyang bukton, magkugos kanila diha sa iyang dughan, ug malumong maggiya niadtong adunay mga gagmay.
Sama sa panon alang sa halad, sama sa panon didto sa Jerusalem sa iyang gitakda nga mga kasaulogan, ang mga awaaw usab nga mga siyudad mapuno sa mga panon sa mga tawo. Unya sila makaila nga ako mao ang Ginoo.”
“Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga ang tawo nga mosulod sa toril nga dili moagi sa pultahan apan mokatkat hinuon ug laing kaagian, kana siya kawatan ug tulisan.
Alang kaniya ang tigbantay sa pultahan moabli ug ang mga karnero mamati sa iyang tingog ug ang iyang kaugalingong mga karnero tawgon niya sa ngalan ug mag-una kanila sa ilang pagpanggawas.