Ang akong Amahan nga maoy naghatag kanila ngari kanako dako pa kay sa tanan, ug walay si bisan kinsa nga makahimo sa pag-agaw kanila gikan sa kamot sa Amahan.
Karon naila nako nga ang Ginoo dako kay sa tanang mga dios, kay iyang giluwas ang katawhan gikan sa kamot sa mga Ehiptohanon sa dihang mapagarbohon silang nagdumala sa Israel.”
Pagkadagko sa iyang mga ilhanan, pagkagamhanan sa iyang mga kahibulongan! Ang iyang gingharian walay kataposan nga gingharian, ug ang iyang paghari gikan sa kaliwatan hangtod sa laing kaliwatan.
Tinunglo ang limbongan nga adunay laki sa iyang kahayopan ug gipanaad kini apan bisan pa niana naghalad ngadto sa Ginoo sa butang nga may tatsa, kay ako usa ka bantogang Hari, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, ug ang akong ngalan gikahadlokan taliwala sa kanasoran.
Nakadungog kamo kanako nga nag-ingon kaninyo, ‘Ako moadto apan moanha ra ako kaninyo.’ Kon kamo nahigugma kanako, malipay kamo nga ako moadto sa Amahan kay ang Amahan labaw pa man kanako.
Ug karon dili na ako dinhi sa kalibotan, apan kini sila ania sa kalibotan, ug ako moanha na kanimo. Amahan nga balaan, bantayi sila pinaagi sa imong ngalan nga gihatag nimo kanako, aron sila mahiusa ingon nga kita usa.
“Gipadayag nako ang imong ngalan ngadto sa mga tawo nga imong gitugyan kanako gikan sa kalibotan. Kini sila imo apan gitugyan nimo sila kanako ug gituman nila ang imong pulong.