Ug ako adunay ubang mga karnero nga dili sakop niining maong panon. Kinahanglang dad-on usab nako sila, ug sila mamati sa akong tingog. Busa usa na lamang ka panon ug usa ka magbalantay.
Ang sitro dili mobiya gikan kang Juda, o ang baston sa tigmando gikan sa taliwala sa iyang mga tiil, hangtod nga siya nga tag-iya niini moabot ug maiya ang pagkamasinugtanon sa mga katawhan.
Ang mga pulong sa maalamon sama sa mga tugsok, ug sama sa mga lansang nga maayo nga pagkatarok ang mga pulong nga natigom nga gihatag sa usa ka tigbantay sa mga karnero.
Nianang adlawa ang gamot ni Jesse magtindog ingon nga usa ka bandila sa mga katawhan. Kaniya mangita ang mga nasod, ug ang iyang puluy-anan mahimong mahimayaon.
Ako moingon sa amihanan, “Buhii sila”, ug sa habagatan, “Ayaw pugngi;” dad-a ang akong mga anak nga lalaki gikan sa layo, ug ang akong mga anak nga babaye gikan sa kinatumyan sa yuta,
siya miingon, “Gaan ra kaayo nga butang nga ikaw mahimong akong sulugoon aron sa pagbangon sa mga banay ni Jacob, ug sa pagpabalik sa salin sa Israel; ako maghatag kanimo ngadto sa kanasoran ingon nga suga, aron ang akong kaluwasan moabot ngadto sa kinatumyan sa yuta.”
Gihukasan sa Ginoo ang iyang balaan nga bukton diha sa mga mata sa tanang kanasoran, ug ang tanang kinatumyan sa yuta nakakita na sa kaluwasan sa atong Dios.
Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, nga maoy nagtigom sa mga sinalikway sa Israel, Magtigom pa ako ug lain ngadto kaniya, gawas niadtong iyang tinigom.”
Ingon sa usa ka tigbantay nga magsusi sa iyang panon sa diha nga ang uban sa iyang mga karnero nagkatibulaag ngadto sa layo, ako usab mangita sa akong mga karnero ug luwason nako sila gikan sa tanang mga dapit diin sila nagkatibulaag sa adlaw nga dag-omon ug ngiob kaayo.
Ug ibutang nako ang usa ka tigbantay ibabaw kanila, ang akong alagad nga si David, ug siya magpasibsib kanila. Siya magpasibsib kanila ug siya mahimong ilang tigbantay.
Ang akong mga karnero nagkatibulaag naglatagaw sila sa tanang kabukiran ug ibabaw sa tanang habog nga kabungtoran. Ang akong mga karnero nagkatibulaag ibabaw sa tibuok kalibotan, ug walay usa nga nagsusi o nangita kanila.
Buhaton nako sila nga usa ka nasod diha sa yuta, ibabaw sa kabukiran sa Israel; ug usa ka hari mahimong hari kanilang tanan, ug sila dili na duha ka nasod ug dili na bahinon ngadto sa duha ka gingharian.
“Si David nga akong alagad maghari ibabaw kanila, ug silang tanan adunay usa lamang ka tigbantay. Sila magsunod sa akong mga tulumanon ug magtuman sa akong mga lagda.
Bisan pa niana ang gidaghanon sa katawhan sa Israel mahisama sa balas sa dagat, nga dili matakos o maihap, ug sa dapit diin kini gisulti kanila, “Kamo dili akong katawhan,” kini isulti kanila “Mga anak sa buhi nga Dios.”
Ug daghang mga nasod ang magtipon ngadto sa Ginoo nianang adlawa, ug mahimo nga akong katawhan, ug ako mopuyo sa taliwala nimo, ug ikaw makaila nga ang Ginoo sa mga panon maoy nagsugo kanako nganhi kanimo.
Samtang nagsulti pa siya, dihay usa ka silaw nga panganod nga mitabon kanila ug gikan sa panganod dihay usa ka tingog nga nag-ingon, “Mao kini ang akong Anak nga pinalangga, diha kaniya nalipay ako, pamati kaniya.”
“O kinsa bang bayhana nga may napulo ka buok salaping plata, kon mawad-an siya ug usa ka buok niini, dili magdagkot ug suga ug dili manilhig sa balay, ug mangita pag-ayo niini hangtod nga iya kining makit-an?
Alang kaniya ang tigbantay sa pultahan moabli ug ang mga karnero mamati sa iyang tingog ug ang iyang kaugalingong mga karnero tawgon niya sa ngalan ug mag-una kanila sa ilang pagpanggawas.
Ug sa madala na niya sa gawas ang tanan nga iyaha, molakaw siya nga mag-una kanila ug kaniya mosunod ang mga karnero kay sila makaila man sa iyang tingog.
Unya siya miingon, ‘Ang Dios sa atong mga katigulangan nagpili kanimo aron mahibalo ikaw sa iyang kabubut-on, ug makakita kaniya nga Matarong, ug makadungog ug tingog gikan sa iyang baba,
Mga igsoon, basin unya ug magpakamaalamon kamo sa inyong kaugalingon busa buot nakong makasabot kamo niining maong misteryo: ang kagahi miabot sa usa ka bahin sa Israel hangtod sa panahon nga ang pagkahingpit sa mga Gentil moabot na,
Apan kinahanglan nga magpasalamat kami kanunay ngadto sa Dios mahitungod kaninyo, mga igsoon nga hinigugma sa Ginoo, kay gipili kami sa Dios ingon nga unang bunga aron kamo mangaluwas pinaagi sa pagbalaan kaninyo sa Espiritu ug sa inyong pagtuo sa kamatuoran.
Karon hinaot nga ang Dios sa kalinaw nga nagbanhaw sa atong Ginoong Jesus, ang dakong magbalantay sa mga karnero, pinaagi sa dugo sa dayon nga kasabotan,
Tan-awa, nagtindog ako sa pultahan ug nagtuktok, kon may magpatalinghog sa akong tingog ug moabli sa pultahan, kaniya mosulod ako ug makigsalo ako uban kaniya, ug siya uban kanako.