Unya gitawag niya ang ngalan sa Ginoo nga nakigsulti kaniya, “Ikaw mao ang Dios nga nagtan-aw,” kay siya miingon, “Nakakita ba gayod ako sa Dios ug nagpabiling buhi human ako nakakita kaniya?”
Sa dihang 99 na ang panuigon ni Abram, ang Ginoo, nagpakita kaniya ug miingon, “Ako mao ang Dios nga Labing Gamhanan, pagkinabuhi nga dili masaway sa akong atubangan.
Siya gitamay ug gisalikway sa mga tawo; usa ka tawo sa mga kasub-anan, ug sinati sa kasakitan, ug ingon sa usa ka tawo nga ang mga tawo magtago sa ilang nawong gikan kaniya, siya gibiaybiay ug siya wala nato hatagi ug bili.
Ang tanang mga butang gitugyan kanako sa akong Amahan ug walay nakaila sa hingpit kinsa ang Anak gawas sa Amahan ug walay nakaila sa hingpit kinsa ang Amahan gawas sa Anak ug kang bisan kinsa nga buot sa Anak nga padaygan sa Amahan.
Apan wala niya pasagdi nga dili kapamatud-an ang iyang kaugalingon kay gibuhat man niya ang maayo ug gihatagan niya kamo ug ulan gikan sa langit ug mga panahon nga mabungahon, nagbusog sa inyong mga kasingkasing sa pagkaon ug kalipay.”
Tungod kay, diha sa kaalam sa Dios, ang kalibotan wala man moila sa Dios pinaagi sa kaalam, gikahimut-an sa Dios pinaagi sa kabuang sa atong giwali ang pagluwas kanila nga nagtuo.
apan alang kanato adunay usa lamang ka Dios, ang Amahan, nga gigikanan sa tanang mga butang ug kita alang kaniya, ug usa lamang ka Ginoo, si Jesu-Cristo, nga pinaagi kaniya mao kita ug ang tanang mga butang.
Kay pinaagi kaniya gibuhat ang tanang mga butang, diha sa langit ug dinhi sa yuta, makita ug dili makita, mga trono o kamandoan o pamunoan o kagahom. Ang tanang mga butang gibuhat pinaagi kaniya ug alang kaniya.
Tungod sa pagtuo kita makasabot nga ang kalibotan gibuhat pinaagi sa pulong sa Dios, nga tungod niana ang mga butang nga makita gibuhat gikan sa mga butang nga wala madayag.
Tan-awa ninyo unsang gugmaha ang gihatag kanato sa Amahan nga kita tawgon nga mga anak sa Dios, ug kita mao. Ang hinungdan ngano nga ang kalibotan wala makaila kanato mao nga kini wala makaila kaniya.