Ug si Josue mipatawag kanila ug miingon kanila, “Ngano nga inyo man kaming gilimbongan nga nag-ingon, ‘Kami layo kaayo kaninyo,’ nga nagpuyo ra man diay kamo uban kanamo?
Ug sa pagkabuntag na, nakita niya nga si Lea diay. Ug miingon siya kang Laban, “Unsa kining imong gibuhat kanako? Wala ba ako mag-alagad kanimo alang kang Raquel? Ngano nga gilimbongan man nimo ako?”
Apan nahadlok ako nga ingon nga ang bitin milimbong kang Eva pinaagi sa iyang pagkamalimbongon, ang inyong mga panghunahuna mahisalaag gikan sa inyong matinud-anon ug putli nga pag-alagad kang Cristo.
Apan paglabay sa tulo ka adlaw, human sila makabuhat sa kasabotan uban kanila, nakadungog sila nga kini ilang silingan ug nga sila nagpuyo uban kanila.
Ug nangadto sila kang Josue didto sa kampo sa Gilgal ug miingon kaniya ug sa mga tawo sa Israel, “Kami nanganhi gikan sa layong dapit, busa karon paghimo kamo ug usa ka kasabotan uban kanamo.”