Busa si Josue miingon sa katawhan sa Israel, “Unsa ka dugay ang inyong paglangaylangay sa pagsulod ug pagpanag-iya sa yuta nga gihatag kaninyo sa Ginoo nga Dios sa inyong katigulangan?
Bisan unsa nga makaplagan nga buhat sa imong kamot, buhata kana uban ang imong kusog; kay didto sa Sheol diin ikaw moadto walay buluhaton, o paghunahuna, o kahibalo o kaalam.
Ug sa hapit na ang ikalima nga takna sa hapon, siya milakaw ug iyang nakita ang uban pa gayod nga nagtindog ug siya miingon kanila, ‘Nganong nagtindog man kamo dinhi nga walay mga buhat sa tibuok adlaw?’
Ayaw kamo paghago alang sa pagkaon nga mahanaw ra kondili alang sa pagkaon nga molungtad ngadto sa kinabuhing dayon nga ihatag kaninyo sa Anak sa Tawo kay diha kaniya ang Dios nga Amahan nagpatik sa iyang timaan.”
Niadtong tungora si Josue tigulang na ug taas na ang iyang panuigon ug ang Ginoo miingon kaniya, “Ikaw tigulang na ug taas na ang panuigon ug daghan pa kaayo ang nahibilin nga yuta nga panag-iyahonon.
Paggahin ug tulo ka tawo gikan sa matag banay aron sugoon nako sila ug sila manglakaw ug motungas ug molugsong sa kayutaan nga magsulat sa hulagway niini uban sa talan-awon sa panulundon ug anhi kamo kanako.
Sila miingon, “Pangandam kamo ug mangadto kita batok kanila kay nakita na namo ang yuta ug tabunok kaayo kini. Wala ba kamoy buhaton? Ayaw kamo pagdugaydugay sa pag-adto ug sa pagsulod aron sa pagpanag-iya sa yuta.