Unya dihay usa ka propeta nga miduol kang Ahab nga hari sa Israel ug miingon, “Mao kini ang gisulti sa Ginoo: Nakita ba nimo kining tibuok nga dakong panon? Tan-awa, itugyan ko kini sa imong kamot niining adlawa ug ikaw mahibalo nga ako mao ang Ginoo.”
Ug ang Ginoo miingon kanako, ‘Ayaw kahadlok kaniya kay siya ug ang tanan niyang katawhan ug ang iyang yuta gitugyan na nako nganha sa imong mga kamot. Ug buhata kaniya ang gibuhat nimo kang Sihon nga hari sa mga Amorihanon nga nagpuyo sa Hesbon.’
Ug iyang itugyan ang ilang mga hari nganha sa inyong mga kamot ug laglagon ninyo ang ilang ngalan gikan sa ubos sa langit. Walay bisan kinsang tawo nga makahimo pag-asdang batok kaninyo hangtod nga malaglag ninyo sila.
Ug si Josue miingon kanila, “Ayaw kamo kahadlok, ayaw kaluya. Pagmalig-on ug pagmaisogon kamo kay ingon niana ang buhaton sa Ginoo ngadto sa tanan ninyong mga kaaway nga inyong ikaaway.”
Ang Ginoo miingon kang Josue, “Ayaw kahadlok kanila kay ugma niining taknaa ihatag nako silang tanan nga patay sa atubangan sa Israel. Piangi ang ilang mga kabayo ug sunoga sa kalayo ang ilang mga karwahi.”
Unya ang Ginoo miingon kang Josue, “Ayaw kahadlok o kaluya. Dad-a ang tanang mga lalaki nga manggugubat uban kanimo ug pangandam, unya lakaw ngadto sa Ai. Tan-awa, gihatag nako sa imong kamot ang hari sa Ai ug ang iyang katawhan, ang iyang siyudad ug ang iyang yuta.
ug aron nga kining tibuok katilingban mahibalo nga ang Ginoo magluwas dili pinaagi sa espada ug bangkaw, kay ang gubat iya sa Ginoo, ug siya maghatag kanimo nganhi sa among kamot.”