Ug siya miingon, “Hubo ako nga migula gikan sa tiyan sa akong inahan ug hubo ako nga mobalik; ang Ginoo naghatag ug ang Ginoo nagkuha. Bulahan ang ngalan sa Ginoo.”
Ang paras nalaya, ug ang kahoyng igera nalawos. Ang granada, ang palma ug ang mansanas, ang tanang kahoy sa kaumahan nangalaya; ang kalipay nawala gikan sa mga anak sa mga tawo.
Ug ang Ginoong Dios nag-andam ug usa ka tanom ug gipatubo kini lapaw kang Jonas aron kini makahatag ug landong sa iyang ulo, aron sa pagluwas kaniya gikan sa iyang dili maayong kahimtang. Tungod niana si Jonas nalipay pag-ayo tungod sa tanom.