Ang katubigan miputos kanako, ang kahiladman mitabon kanako, ang mga sagbot milukop sa akong ulo
Gikuha niya ako gikan sa usa ka mingaw nga gahong, gikan sa kalapokan, ug gipahimutang niya ang akong mga tiil ibabaw sa bato, gilig-on niya ang akong mga lakang.
Mandoi ako, O Ginoo, diha sa imong pagkamatarong tungod sa akong mga kaaway; tul-ira ang imong dalan sa akong atubangan.
ang tubig milapaw sa akong ulo; miingon ako, ‘Mamatay na ako.’
“Apan sa diha nga makita ninyo ang Jerusalem nga libotan sa mga kasundalohan, hibaloi nga ang iyang pagkapukan nagkaduol na.