Busa gibuhat sa Dios ang dagkong mga mananap sa dagat ug ang tanang buhing binuhat nga naglihok nga milukop sa katubigan, sumala sa ilang mga matang ug ang tanang langgam nga may pako, sumala sa ilang mga matang. Ug nakita sa Dios nga kini maayo.
Ug ang Ginoong Dios nag-andam ug usa ka tanom ug gipatubo kini lapaw kang Jonas aron kini makahatag ug landong sa iyang ulo, aron sa pagluwas kaniya gikan sa iyang dili maayong kahimtang. Tungod niana si Jonas nalipay pag-ayo tungod sa tanom.
O Ginoo, nakabati ako sa balita mahitungod kanimo, ug sa imong buhat, O Ginoo, ako nahadlok. Taliwala sa katuigan bag-oha kini, taliwala sa katuigan ipahibalo kini; diha sa kapungot hinumdomi ang kaluoy.
Kay sama nga si Jonas didto sa tiyan sa dakong isda sulod sa tulo ka adlaw ug tulo ka gabii, ang Anak sa Tawo usab adto sa kahiladman sa yuta sulod sa tulo ka adlaw ug tulo ka gabii.
Ang katawhan nga daotan ug maluibon sa Dios mangita gayod ug ilhanan apan walay laing ilhanan nga ihatag kanila gawas sa ilhanan nga nahitabo kang Jonas.” Ug siya mibiya kanila ug milakaw.