“Himoa ang paghilak ug ang pagminatay alang sa kabukiran, ug pagbangutan alang sa sibsibanan sa kamingawan, tungod kay naawaaw na kini mao nga wala nay moagi niini, ug ang pag-inga sa mga baka dili na madungog; ang mga langgam sa kalangitan ug ang mga mananap namiya ug nangahanaw.
Ang kalayo maglamoy diha sa ilang atubangan, ug sa luyo nila magsiga ang kalayo. Ang yuta sama sa tanaman sa Eden sa ilang atubangan, apan iniglabay nila biniyaan nga kamingawan, ug walay makaikyas gikan kanila.
Ug siya miingon, “Ang Ginoo nagdahunog gikan sa Zion, ug mipalanog sa iyang tingog gikan sa Jerusalem; ang mga sibsibanan sa mga tigbantay sa karnero nagsubo ug ang kinatumyan sa Carmel nalaya.”
Mao kini ang gipakita kanako sa Ginoong Dios: ang Ginoong Dios nagtawag ug paghukom pinaagi sa kalayo ug kini milamoy sa dakong kahiladman ug naglamoy sa yuta.