Busa ang Ginoo nag-ingon, ang Ginoo sa mga panon, ang Gamhanan sa Israel, “Ah, ipahungaw nako ang akong kasuko ngadto sa akong mga kaaway, ug manimalos ako sa akong mga kabatok.
Unsa may inyong buhaton sa adlaw sa pagsilot diha sa bagyo nga umaabot gikan sa layo? Kang kinsa man kamo modangop aron magpakitabang, ug asa man ninyo ibilin ang inyong bahandi?
Taliwala sa hamis nga mga bato sa walog anaa ang inyong bahin; kini sila, kini mao ang imong pahat; ngadto kanila ikaw nagbubo ug halad nga ilimnon, ikaw nagdala ug halad nga pagkaon. Malukmay ba lamang ako tungod niining mga butanga?
Kini gihimo nila nga awaaw; mingaw ug kini nagsubo ngari kanako. Ang tibuok nga yuta nahimong kamingawan, apan walay tawo nga nagtagad niini diha sa iyang kasingkasing.
Hangtod kanus-a ba ang yuta magsubo, ug mangalaya ang mga sagbot sa tanang yuta? Kay tungod sa pagkadaotan sa mga nagpuyo didto, ang mga mananap ug ang mga langgam nangahanaw tungod kay ang mga tawo miingon, “Siya dili makakita sa atong binuhatan.”
Dili ba nako sila silotan tungod niining mga butanga? nag-ingon ang Ginoo, ug dili ba nako ipanimalos ang akong kaugalingon nganha sa usa ka nasod nga sama niini?”
Busa ang yuta nagsubo, ug ang tanang nagpuyo niini nagluya, ug usab ang mga mananap sa kapatagan ug ang mga langgam sa kalangitan ug bisan ang mga isda sa dagat gipanguha.