O katubigan unta ang akong ulo, ug ang akong mga mata tuboran sa mga luha, aron ako maghilak adlaw ug gabii tungod sa mga nangamatay sa anak nga babaye sa akong katawhan!
Tungod niini ako mihilak uban sa paghilak sa Jazer tungod sa parasan sa Sibma; humdon ko ikaw sa akong mga luha, O Hesbon ug Eleale; kay diha sa imong mga bunga ug sa imong ani miabot ang singgit sa gubat.
Busa ako miingon, “Lingiw gikan kanako, pahilaka ako ug pait nga mga luha, ayaw paghago sa paghupay kanako tungod sa kalaglagan sa anak nga babaye sa akong katawhan.”
Apan kon kamo dili mamati, ang akong kalag mohilak sa tago tungod sa inyong garbo; ug ang akong mga mata mohilak pag-ayo ug magpaagas sa mga luha, kay ang panon sa Ginoo nabihag.
“Isulti kanila kining pulonga: ‘Paagasa ang mga luha sa akong mga mata sa adlaw ug gabii, ug ayaw kini pahunonga, kay ang ulay nga anak sa akong katawhan nasamdan sa usa ka dakong samad, sa hilabihan ka kusog nga hampak.
Apan bisan pa niining tanan, ang iyang malinglahong igsoon nga Juda wala mobalik kanako uban sa tibuok niyang kasingkasing, kondili diha sa pagpakaaron-ingnon, nag-ingon ang Ginoo.”
Ang akong kaguol, ang akong kaguol! Naglimbaglimbag ako sa kasakit! Daw mapikas ang akong kasingkasing! Ang akong kasingkasing gikulbaan pag-ayo; dili ako makahimo sa paghilom; kay akong nadungog ang tingog sa trumpeta, ang pasidaan alang sa gubat.
“Unsaon nako sa pagpasaylo kanimo? Ang imong mga anak mitalikod kanako, ug nanumpa pinaagi niadtong dili mga dios. Sa diha nga gipakaon nako sila hangtod sa pagkabusog, sila nanapaw hinuon ug nagpanon ngadto sa mga balay sa mga babaye nga nagbaligya sa ilang dungog.
O anak sa akong katawhan, pagsul-ob ug sako ug ligid sa abo; pagsubo nga daw alang sa bugtong anak, ang labing pait nga pagbangutan; kay sa kalit ang tiglaglag moanhi kanato.
Ang akong mga mata naluya sa paghinilak; ang akong kalag nasamok; ang akong kasingkasing nabubo ngadto sa yuta tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawhan, tungod kay ang mga bata ug ang mga masuso gipanguyapan diha sa kadalanan sa siyudad.
Diha kanimo ang mga tawo magdawat ug mga suborno aron sa pagpaagas ug dugo. Nagdawat ikaw ug patong ug tubo ug nakaganansiya sa imong mga isigkatawo pinaagi sa pagpanapi ug ikaw nalimot kanako, nag-ingon ang Ginoong Dios.
Silang tanan mga mananapaw; sila sama sa usa ka hudno nga giinit, nga ang mga tigluto mihunong sa pagpasiga sa kalayo, gikan sa pagmasa, hangtod nga kini mitubo.