“Pangandam kamo sa gubat batok kaniya; panindog ug mosulong kita sa kaudtohon!” “Alaot kita! kay ang adlaw sumasalop, ang mga landong sa kagabhion mikaylap na!”
Hangtod sa paghuyuhoy sa kabuntagon ug ang mga anino mangahanaw, balik, akong hinigugma, pagpakasama sa usa ka lagsaw, o sa batan-on nga laking osa diha sa batoon nga kabukiran.
Gipadaghan nako ang ilang mga biyuda kay sa balas sa kadagatan; sa kaudtohon gipadad-an nako ug tiglaglag ang mga inahan sa mga batan-ong lalaki; gihimo nako nga ang kasakit ug ang kalisang mahulog sa kalit kanila.
Siya nga nanganak ug pito nagkaluya; siya nakuyapan; ang iyang adlaw misalop na samtang adlawan pa, naulawan siya ug giayran. Ug ang mahibilin kanila akong itugyan ngadto sa espada atubangan sa ilang mga kaaway, nag-ingon ang Ginoo.”
Sila nagkupot ug mga pana ug bangkaw, sila bangis ug walay kaluoy, ang ilang tingog sama sa nagdahunog nga dagat; sila nagsakay sa mga kabayo, gihan-ay ingon nga usa ka tawo alang sa gubat batok kaninyo, O anak nga babaye sa Zion!”
Ipahibalo ninyo kini taliwala sa mga nasod: Pangandam alang sa gubat, aghata ang kusgan nga mga tawo. Paduola ang tanang mga tawo sa panggubatan, patungasa sila.
Ang panan-awon ni Obadias. Kini mao ang giingon sa Ginoong Dios mahitungod sa Edom: Kami nakadungog ug mga balita gikan sa Ginoo, usa ka sinugo gipadala taliwala sa mga nasod, “Panindog kamo! Manindog kita sa pagpakiggubat batok kaniya!”
Mao kini ang giingon sa Ginoo mahitungod sa mga propeta nga nagpahisalaag sa akong katawhan, nga nagsinggit, “Pakigdait” sa diha nga aduna silay makaon, apan nagpahayag ug gubat batok kaniya nga walay ikabutang sa ilang mga baba.