Ug gisalikway sa Ginoo ang tanang kaliwat sa Israel ug gisakit sila ug gitugyan ngadto sa kamot sa mga mamimihag, hangtod nga gipalayo niya sila gikan sa iyang panan-aw.
Anaa sila sa hilabihang kahadlok, sa kahadlok nga wala pa nila masinati! Kay ang Dios magkatag sa mga bukog niya nga nakigbatok kanimo; pakaulawan nimo sila, tungod kay ang Dios nagsalikway man kanila.
Gisalikway ba gayod nimo ang Juda? Giayran ba sa imong kalag ang Zion? Nganong gisamaran man nimo kami, nga tungod niana walay kaayohan alang kanamo? Nangita kami ug kalinaw, apan walay maayo nga miabot; alang sa panahon sa pagkaayo, apan kalisang hinuon.
“Sa diha nga usa niining katawhan o usa ka propeta o usa ka pari mangutana kanimo, ‘Unsa ang palas-anon sa Ginoo?’ Ingna sila, ‘Kamo mao ang palas-anon, ug isalibay ko kamo, nag-ingon ang Ginoo.’
“Kamo mao ang asin sa yuta apan kon ang asin kawad-an sa iyang lami, unsaon pa man sa pagpabalik sa kaparat niini? Kini wala na gayoy kapuslanan ug angay na lang kining isalibay sa gawas aron tunobtunoban sa mga tawo.
Busa mangutana ako, gisalikway ba sa Dios ang iyang katawhan? Wala gayod! Ako mismo usa ka Israelinhon, kaliwat ni Abraham, sakop sa banay ni Benjamin.