“Pamatia ninyo ang pulong sa Ginoo, O kanasoran, ug ipahayag kini sa mga pulo sa layo; ingna, ‘Siya nga nagpatibulaag sa Israel magtigom kaniya, ug magbantay kaniya sama sa usa ka tigbantay nga magbantay sa iyang panon.’
Unya ako miingon, “Ah, Ginoong Dios, sa pagkatinuod gilimbongan gayod nimo kining katawhan ug ang Jerusalem, nga nag-ingon, ‘Kini magmaayo alang kaninyo,’ apan diay ang espada milagbas ngadto sa ila gayong kinabuhi.”
Pasidan-i ang kanasoran nga siya umaabot; ipahibalo ngadto sa Jerusalem, “Mga kasundalohan misulong gikan sa layo nga kayutaan; sila nagsinggit batok sa mga siyudad sa Juda.
Pamati, O yuta; tan-awa, ako magpadala ug kadaot diha niini nga katawhan, ang bunga sa ilang mga laraw, tungod kay wala sila mamati sa akong mga pulong; ug mahitungod sa akong Balaod, gisalikway nila kini.
O akong katawhan, hinumdomi unsa ang gilaraw ni Balak nga hari sa Moab, ug kon unsa ang gitubag kaniya ni Balaam nga anak ni Beor ug unsa ang nahitabo gikan sa Sitim ngadto sa Gilgal, aron kamo mahibalo sa pagkamatarong sa Ginoo.”