Kay tan-awa, ang Ginoo, ang Ginoo sa mga panon, nagkuha gikan sa Jerusalem ug gikan sa Juda sa kalig-on ug sa sungkod, sa tibuok kalig-on gikan sa pan ug sa tibuok kalig-on gikan sa tubig;
Ug sa diha nga sila mangutana kanimo, ‘Asa man kami moadto?’ ingna sila, ‘Kini mao ang giingon sa Ginoo: Kadtong alang sa kamatay, ngadto sa kamatay, ug kadtong alang sa espada, ngadto sa espada; kadtong alang sa gutom, ngadto sa gutom, ug kadtong alang sa pagkabihag, ngadto sa pagkabihag.’
Akong ipakaon kanila ang unod sa ilang mga anak nga lalaki ug sa ilang mga anak nga babaye ug ang tanan mokaon sa unod sa iyang silingan sa panahon sa paglibot ug sa kaguol, nga niini ang ilang mga kaaway ug ang nagtinguha sa ilang sa kinabuhi magsakit kanila.’
Kadtong magpabilin niining siyudad mamatay pinaagi sa espada, ug sa gutom ug sa kamatay apan kadtong mogula ug moampo ngadto sa kamot sa mga Caldeanhon nga naglibot kaninyo, mabuhi ug makaangkon sa iyang kinabuhi ingon nga ganti sa gubat.
Dugang pa, wagtangon nako gikan kanila ang tingog sa kasadya ug ang tingog sa kalipay, ang tingog sa pamanhonon ug ang tingog sa pangasaw-onon, ang paggaling sa mga galingan ug ang kahayag sa lampara.
Busa si Hari Zedekias misugo, ug ilang gitugyan si Jeremias ngadto sa hawanan sa mga bantay; ug usa ka haon nga pan ang gihatag kaniya matag adlaw gikan sa dalan sa mga tigbuhat ug pan, hangtod nga ang tanang pan sa siyudad nahurot. Busa si Jeremias nagpabilin sa hawanan sa mga bantay.
“Akong agalon nga hari, kining mga tawhana nakabuhat ug daotan sa tanan nilang gihimo kang Jeremias nga propeta, pinaagi sa pagtambog kaniya ngadto sa atabay ug siya mamatay didto sa kagutom kay wala may pan nga nahibilin sa siyudad.”
Ang tibuok niyang katawhan nag-agulo samtang nangita sila ug pan; ilang gipabaylohan ang ilang mga bahandi ug pagkaon aron sa pagpahiuli sa ilang kusog. “Tan-awa, O Ginoo, ug sud-onga kay ako gitamay.”
“Anak sa tawo, sa diha nga ang usa ka yuta makasala batok kanako pinaagi sa paglapas, ug ako magtuy-od sa akong kamot batok niini, ug ako maglaglag sa tinubdan sa pan niini ug magpadala ug gutom diha niini ug maglaglag sa tawo ug mananap gikan niini,
“Kay mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Unsa pa kaha kon ipadala nako ang akong upat ka dagkong hukom ngadto sa Jerusalem, ang espada ug ang gutom ug ang mga bangis nga mananap ug ang kamatay aron sa paglaglag gikan niini sa tawo ug mananap!
sa diha nga buhian nako nganha kaninyo ang makamatay nga mga udyong sa gutom, mga udyong alang sa kalaglagan nga akong ipadala aron sa paglaglag kaninyo, ug sa diha nga dugangan nako ang gutom diha kaninyo ug laglagon nako ang inyong tinubdan sa pan.
Ang espada anaa sa gawas, ang kamatay ug ang gutom anaa sa sulod; kadtong atua sa kapatagan mangamatay pinaagi sa espada; kadtong atua sa siyudad, gutom ug kamatay ang molamoy kanila.
Kon balion nako ang tinubdan sa pan, magluto ang napulo ka babaye sa inyong pan diha sa usa ka hudno ug ihatag nila kaninyo ang inyong pan nga tinimbang ug mangaon kamo apan dili kamo mangabusog.
“Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon: Ang puasa sa ikaupat nga bulan, ug ang puasa sa ikalima, ug ang puasa sa ikapito, ug ang puasa sa ikanapulo mahimo nga kasadya ug kalipay alang sa balay sa Juda, ug mga malipayon nga kasaulogan, busa higugmaa ang kamatuoran ug pakigdait.
mangaluya sila sa kagutom, ug lamyon sa nagdilaab nga kainit ug sa pait nga katalagman; ug ipadala nako ang mga ngipon sa mga mananap batok kanila, uban ang kalala sa mga butang nga nagkamang sa yuta.