Kay ang Ginoo migun-ob sa Babilonia, ug nagpahilom sa iyang kusog nga tingog. Ang ilang mga balod nagdahunog sama sa daghang katubigan, ang dinahunog sa ilang tingog gipatugbaw;
Ang mensahe mahitungod sa Moab. Tungod kay ang Ar gilaglag sulod sa usa ka gabii, ang Moab nalumpag; tungod kay ang Kir gilaglag sulod sa usa ka gabii, ang Moab nalumpag.
Ang mga nasod midahunog sama sa dahunog sa daghang mga katubigan apan badlongon niya sila, ug sila mangagiw sa layo, gukdon sama sa tahop nga gipadpad sa hangin didto sa kabukiran ug sama sa nagtuyok nga abog diha sa unos.
Dugang pa, wagtangon nako gikan kanila ang tingog sa kasadya ug ang tingog sa kalipay, ang tingog sa pamanhonon ug ang tingog sa pangasaw-onon, ang paggaling sa mga galingan ug ang kahayag sa lampara.
Busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Tan-awa, ako batok kanimo, O Tiro! Ako magpadala sa daghang mga nasod batok kanimo, sama sa dagat nga mopasaka sa iyang mga balod.
“Ug aduna unyay mga ilhanan diha sa adlaw ug sa bulan ug sa kabituonan, ug diha sa yuta adunay kagul-anan ang kanasoran, maglibog tungod sa dinahunog sa dagat ug sa mga balod.
Ug siya miingon kanako, “Ang katubigan nga imong nakita, diin naglingkod ang daotang babaye, mao mga tawo ug mga panon ug ang mga kanasoran ug mga pinulongan.