“Naunsa ba nga nailog man ang Babilonia, ang gidayeg sa tibuok nga yuta nasikop na! Naunsa ba nga ang Babilonia nahimo man nga kalisangan taliwala sa mga nasod!
Ug niining balaya nga halangdon, ang matag usa nga moagi niini matingala ug moingon, ‘Ngano nga ang Ginoo nagbuhat man sa ingon niining yutaa ug niining balaya?’
Ug ang Babilonia, ang himaya sa mga gingharian, ang katahom ug ang garbo sa mga Caldeanhon, mahimong sama sa Sodoma ug Gomora sa dihang lumpagon kini sa Dios.
ang tanang mga hari sa amihanan, sa layo ug sa duol, ang usa sunod sa usa, ug ang tanang mga gingharian sa kalibotan nga anaa sa ibabaw sa yuta. Ug sunod kanila ang hari sa Babilonia moinom.
ug ang Babilonia mahimong usa ka tinapok sa mga ginuba, usa ka puluy-anan sa mga iro nga ihalas, usa ka kalisangan ug usa ka talamayon nga walay nagpuyo.
nga sa iyang kamot gihatag sa Dios, bisan diin sila magpuyo, ang mga anak sa katawhan, ang mga mananap sa kapatagan ug ang mga langgam sa kalangitan, naghimo kanimo nga maghari ibabaw kanilang tanan, ikaw mao ang ulo nga bulawan.
ug ang hari miingon, “Dili ba kini mao ang bantogang Babilonia nga akong gitukod ingon nga harianong puluy-anan pinaagi sa akong dakong gahom ug alang sa dungog sa akong pagkahalangdon?”