Busa mao kini ang giingon sa Ginoo: “Ako maglaban sa imong katungod ug manimalos alang kanimo. Akong paughon ang iyang dagat ug paughon ang iyang tuboran;
Kini mao ang giingon sa Ginoo, ang inyong Manunubos, ang Balaan sa Israel: “Tungod kaninyo ako magpadala ngadto sa Babilonia, ug gun-obon nako ang tanang rehas, ug ang singgit sa mga Caldeanhon, mahimong pagbangutan.
“Baira ninyo ang mga udyong! Kupti ninyo ang mga taming! Ang Ginoo nag-aghat sa espiritu sa mga hari sa Media kay ang iyang tuyo mahitungod sa Babilonia mao ang paglaglag niini kay kini mao ang panimalos sa Ginoo, ang panimalos alang sa iyang Templo.
“Palayo kamo gikan sa taliwala sa Babilonia, ipaluwas sa matag tawo ang iyang kinabuhi! Ayaw kamo pagpalaglag diha sa iyang silot kay kini mao ang panahon sa pagpanimalos sa Ginoo, ang balos nga iyang gipahamtang kaniya.
Ug akong ipahamtang ang akong panimalos batok sa Edom pinaagi sa kamot sa akong katawhan nga Israel ug magbuhat sila ngadto sa Edom sumala sa akong kasuko ug sumala sa akong kapungot ug sila makaila sa akong panimalos, nag-ingon ang Ginoong Dios.
Bisan ug siya mouswag sama sa tanom nga bugang, ang hangin sa silangan, ang hangin sa Ginoo moabot, motungha gikan sa kamingawan; ug ang iyang tubod maughan, ang iyang tuboran magmala; kini magkuha sa bililhong butang gikan sa iyang mga bahandi.
Mga hinigugma, ayaw panimalos, kondili hatagi hinuon ninyo ug higayon ang kapungot sa Dios; kay nasulat, “Akoa ang pagpanimalos, ako ang mobayad, nag-ingon ang Ginoo.”
Akoa ang panimalos, ug ang bayad, alang sa panahon nga ang ilang tiil madalin-as; kay ang adlaw sa ilang katalagman nagkaduol na ug ang ilang kalaglagan moabot sa kalit lamang.
“Dayega ang iyang katawhan, O mga nasod; kay siya manimalos sa dugo sa iyang mga sulugoon, ug manimalos sa iyang mga kabatok, ug magbayad sa sala sa iyang yuta, alang sa iyang katawhan.”
Ang ikaunom nga anghel miyabo sa iyang panaksan sa ibabaw sa dakong suba sa Eufrates, ug nahubsan kini sa tubig aron sa pagtagana ug agianan alang sa mga hari gikan sa silangan.