Ayaw pabingata ang tigpana sa iyang pana, ug ayaw siya patindoga nga magsul-ob sa iyang bisti nga kinadina. Ayaw sayloi ang iyang mga batan-ong lalaki, laglaga gayod ang tanan niyang panon.
Andama ang mga kabayo, panakay kamo, O mga tigpangabayo! Pahiluna sa inyong dapit ug isul-ob ang inyong mga helmet, baira ang inyong mga bangkaw, ug isul-ob ang mga panalipod sa lawas.
Pangandam kamo alang sa paglibot batok sa Babilonia, kamong tanan nga nagbingat sa pana; panaa ninyo siya, ayaw kamo pagbilin ug mga udyong, kay siya nakasala batok sa Ginoo.
“Tungas batok sa yuta sa Merataim, ug batok sa mga nagpuyo sa Pekod. Pamatya ug hutda sila paglaglag, nag-ingon ang Ginoo, ug buhata ang tanan nga gisugo nako kanimo.
Bisan ug ang Babilonia mokayab ngadto sa langit, bisan ug palig-onan niya ang lig-on niyang salipdanan, ang mga tiglaglag moadto kaniya gikan kanako, nag-ingon ang Ginoo.
Kay ang kamatayon midangat sa atong mga bintana, misulod kini sa atong mga palasyo, nanghabas sa mga kabataan gikan sa kadalanan, ug sa mga batan-ong lalaki gikan sa mga taboan.
Ang anaa sa gawas mangamatay pinaagi sa espada, ug ang atua sa mga lawak mangalisang, mangalaglag ang batan-ong lalaki ug ang ulay, ang nagsuso uban ang tawo nga tigulang.