Biblia Todo Logo
Cross References

- Mga paanunsiyo -



Jeremias 5:3

Ang Biblia 2011

O Ginoo, wala ba magtan-aw sa kamatuoran ang imong mga mata? Ikaw naghampak kanila apan wala sila mobati ug kasubo; ikaw nag-ut-ot kanila apan sila nagdumili sa pagdawat sa pagsaway. Ilang gihimo nga ang ilang mga nawong gahi pa kay sa bato; nagdumili sila sa paghinulsol.

Tan-awa ang kapitulo Kopyaha

45 Cross References  

Ug nianang sunod nga adlaw miingon ang magulang sa manghod, “Tan-awa, midulog ako sa akong amahan kagabii. Paimnon na usab nato siya ug bino karong gabii ug mosulod usab ikaw ug modulog kaniya aron makapasanay kita ug mga kaliwat pinaagi sa atong amahan.”

Human niining hitaboa si Jeroboam wala mobiya gikan sa daotan niyang mga binuhatan, hinuon nagtudlo pag-usab ug mga pari gikan sa tanang katawhan alang sa mga habog nga dapit; bisan kinsa nga buot magpari iyang gibalaan aron may mga pari alang sa mga habog nga dapit.

Ug nagpadala na usab ang hari sa ikatulo nga pangulo sa tag-50 uban sa iyang 50 ka tawo. Ug ang ikatulo nga pangulo sa tag-50 mitungas ug miabot ug miluhod sa atubangan ni Elias ug naghangyo kaniya, “O tawo sa Dios, ako naghangyo kanimo, himoon unta nimo nga ang akong kinabuhi ug ang kinabuhi niining 50 nga imong mga sulugoon bililhon sa imong panan-aw.

Kay ang mga mata sa Ginoo nagtan-aw ngadto-nganhi sa tibuok yuta aron sa pagpakita sa iyang gahom alang kanila nga ang mga kasingkasing putli ngadto kaniya. Naghimo ikaw ug binuang tungod niini. Busa sukad karon ikaw aduna nay mga gubat.”

Sa panahon sa iyang kalisod, misamot pa hinuon ang iyang pagkawalay pagtuo sa Ginoo, kining maong Hari Ahas.

Tan-awa, ikaw nagtinguha ug kamatuoran sa mga sulod nga bahin; busa tudloi ako sa kaalam diha sa tinago nakong kasingkasing.

Pabatia ako sa himaya ug kalipay, palipaya ang mga bukog nga imong gidugmok.

Ang akong kauban nagbakyaw sa kamot batok sa iyang mga higala, naglapas siya sa ilang kasabotan.

Ang usa ka tawong daotan isog ug nawong, apan ang matarong nga tawo magpatunhay sa iyang mga pamaagi.

Ang mga mata sa Ginoo nagbantay sa kahibalo, apan iyang gibuntog ang mga pulong sa dili matinud-anon.

Moingon ikaw, “Gibunalan nila ako, apan wala ako masamad; gibun-og nila ako, apan wala ako mobati niini. Kanus-a man ako momata? Mangita ako ug laing ilimnon.”

Dugmoka ang usa ka buangbuang diha sa lusong pinaagi sa usa ka alho uban sa linubok nga trigo, apan ang iyang kabuang dili mobiya kaniya.

O Ginoo, ang imong kamot gibayaw, apan wala sila makakita niini. Pakit-a sila sa imong mainitong tinguha alang sa imong katawhan, ug maulawan sila. Ipaut-ot sila sa kalayo alang sa imong mga kaaway.

Tungod niini iyang gibubo ibabaw kaniya ang kabangis sa iyang kasuko, ug ang kabangis sa gubat; kini nakapasilaob kaniya sa iyang palibot, apan siya wala masayod niini; kini nakasunog kaniya, apan kini wala niya ibutang sa iyang kasingkasing.

Tungod kay ako nasayod nga ikaw gahi ug ulo, ug ang imong liog ingon ka tikig sa puthaw, ug ang imong agtang bronsi.

Ang katawhan wala modangop niadtong mihampak kanila, o mangita sa Ginoo sa mga panon.

Gialig-ig nako sila pinaagi sa igpapalid diha sa mga ganghaan sa yuta; gipasubo nako sila, akong gilaglag ang akong katawhan; wala sila mobiya sa ilang mga pamaagi.

Apan sila wala mamati o magpakiling sa ilang mga dalunggan, kondili nagpatikig sa ilang mga liog, aron dili sila makadungog, ug makadawat ug pahimangno.

“Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon, ang Dios sa Israel: Nagpadala ako niining siyudara ug sa tanang mga lungsod niini, sa tanang kadaot nga akong gibungat batok niini tungod kay gipatikig nila ang ilang mga liog, nagdumili sa pagpamati sa akong mga pulong.”

Kawang lamang ang akong paghampak sa inyong mga anak, wala nila dawata ang pagsaway; ang inyong kaugalingong espada maoy milamoy sa inyong mga propeta, sama sa usa ka manunukob nga liyon.

Busa ang ulan gipugngan, ug ang ulan sa tingpamulak wala moabot; bisan pa niini ikaw adunay kilay sa babaye nga nagbaligya sa iyang dungog, ikaw nagdumili sa pagkaulaw.

dako sa pagtambag ug makagagahom sa buhat, nga ang mga mata binuka ngadto sa tanang mga pamaagi sa katawhan, nagganti sa tanang tawo sumala sa iyang mga pamaagi ug sumala sa bunga sa iyang mga binuhatan;

“Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon, ang Dios sa Israel: Lakaw ug sultihi ang katawhan sa Juda ug ang mga nagpuyo sa Jerusalem: Dili ba kamo modawat ug pahimangno ug mamati sa akong mga pulong? nag-ingon ang Ginoo.

Sila wala magpaubos sa ilang kaugalingon bisan pa hangtod niining adlawa, o mahadlok sila, o maglakaw subay sa akong balaod ug sa akong mga lagda nga akong gihatag kaninyo ug sa inyong mga katigulangan.

Bisan pa niana, wala sila mamati kanako o magkiling sa ilang mga dalunggan, hinuon nagpatikig sa ilang liog. Sila nagbuhat ug labaw pa ka daotan kay sa ilang mga katigulangan.

Ug imong isulti kanila, ‘Kini mao ang nasod nga wala motuman sa tingog sa Ginoo nga ilang Dios, ug wala modawat ug pagpanton; ang kamatuoran nawagtang; gipahimulag kini gikan sa ilang mga ngabil.

Busa ngano man nga kining katawhan sa Jerusalem mitalikod ngadto sa dayong pagkadalin-as? Sila mitapot sa limbong, nagdumili sila sa pagbalik.

Ang katawhan usab walay tahod ug gahig ulo. Ako magpadala kanimo ngadto kanila ug ikaw mag-ingon kanila, ‘Kini mao ang giingon sa Ginoong Dios.’

Ang taya niini mao ang hugaw nga pagkalaw-ay. Tungod kay gihinloan ko na unta ikaw ug ikaw wala mahinlo, gikan sa imong pagkahugaw dili na gayod mahinlo pa hangtod nga matagbaw ako sa akong kasuko nganha kanimo.

Sumala sa nasulat diha sa Balaod ni Moises, kining tanang katalagman miabot kanamo apan bisan pa niana wala kini magpakiluoy sa grasya sa Ginoo nga among Dios, sa pagbiya sa among mga kasal-anan ug sa pagtagad sa imong kamatuoran.

“Kon dili kamo mobalik kanako pinaagi niining mga butanga, hinuon maglakaw kamo batok kanako,

“Gipadad-an ko kamo sa kamatay sama sa nahitabo sa Ehipto. gipamatay nako ang inyong mga batan-ong lalaki pinaagi sa espada; gikuha nako ang inyong mga kabayo; ug akong gipasulod ang kabaho sa inyong kampo nganha sa inyong mga ilong apan bisan pa niana, kamo wala mobalik kanako,” nag-ingon ang Ginoo.

“Akong gilumpag ang pipila kaninyo, sama sa paglumpag sa Dios sa Sodoma ug sa Gomora ug sama kamo sa mga agipo nga gikuha gikan sa kalayo; apan bisan pa niana, kamo wala mobalik kanako,” nag-ingon ang Ginoo.

“Gihatagan ko usab kamo ug kahinlo sa ngipon diha sa tanan ninyong mga siyudad, ug kanihit sa pan sa tanan ninyong mga dapit, apan wala kamo mobalik kanako,” nag-ingon ang Ginoo.

tungod niini, duha o tulo ka siyudad ang naabot ngadto sa usa ka siyudad aron sa pag-inom ug tubig, ug wala mangatagbaw; apan bisan pa niana, kamo wala mobalik kanako,” nag-ingon ang Ginoo.

“Gihampak ko kamo pinaagi ug pagpangalaya sa kahoy ug agup-op; gipuo nako ang inyong mga tanaman ug ang inyong kaparasan; ang inyong mga kahoyng igera ug ang inyong mga kahoyng olibo gilamoy sa dulon; apan bisan pa niana, wala kamo mobalik kanako,” nag-ingon ang Ginoo.

Ako miingon, “Mahadlok gayod siya kanako, siya modawat ug pagbadlong, siya dili mawad-an ug panan-aw sa tanan nga gipabuhat nako kaniya.” Apan milabaw pa hinuon ang ilang tinguha sa pagbuhat sa daotan.

Apan nahibalo kita nga ang hukom sa Dios subay sa kamatuoran ngadto sa mga nagbuhat sa maong mga butang.

Dugang pa, aduna kitay yutan-ong mga amahan nga maoy magpanton kanato ug kita nagtahod kanila. Dili ba labaw pa hinuon nga magpailalom kita sa Amahan sa mga espiritu ug mabuhi kita?




Sunda kami:

Mga paanunsiyo


Mga paanunsiyo