Kay ang mga daotang tawo nakita uban sa akong katawhan; sila naghupo sama sa mga mangangayam nga nag-atang. Sila nagbutang ug usa ka lit-ag; sila manakop ug mga tawo.
Nagdasig sila sa ilang kaugalingon diha sa daotan nilang katuyoan, nagsabot sila sa pagbutang ug mga lit-ag diha sa tago, ug nag-ingon, “Kinsa man ang makakita kanato?”
Ang mga galamiton sa mga hakog daotan; naghimo siya ug daotan nga mga laraw aron sa paglaglag sa kabos pinaagi sa bakak nga mga pulong, bisan ug ang hangyo sa mga nanginahanglan matarong.
“Singgit ug kusog, ayaw pugngi, ipatugbaw ang imong tingog sama sa usa ka trumpeta; ipadayag ngadto sa akong katawhan ang ilang kalapasan, ngadto sa balay ni Jacob ang ilang kasal-anan.
Ang daotan balos ba sa maayo? Apan sila nagkalot ug gahong alang sa akong kalag. Hinumdomi nga ako mitindog sa imong atubangan aron sa pagsulti ug maayo alang kanila, aron ipalikay ang imong kaligutgot gikan kanila.
Madungog unta ang singgit gikan sa ilang mga balay, sa diha nga sa kalit ikaw magpadala ug mga tawo nga misulong! Kay sila nagkalot ug gahong aron sa pagdakop kanako, ug nagbutang ug mga lit-ag alang sa akong mga tiil.
“Kay ang akong katawhan mga buangbuang, wala sila makaila kanako; sila hungog nga mga anak, ug wala silay mga salabotan. Sila mga batid sa pagbuhat ug kadaotan, apan sa pagbuhat ug maayo sila walay kahibalo.”
Ang ilang dila usa ka udyong nga makamatay; kini nagsulti nga malimbongon; pinaagi sa iyang baba ang matag usa nagsulti nga makigdaiton sa iyang isigkatawo, apan diha sa iyang kasingkasing siya naglaraw ug pagpangatang kaniya.
Ang tawo nga diosnon nahanaw gikan sa yuta, ug walay usa nga matarong taliwala sa mga tawo; silang tanan nangatang alang sa dugo, ang matag usa kanila nag-ayam sa iyang igsoon pinaagi sa pukot.
ug mao usab sila si Santiago ug Juan, mga anak ni Zebedeo, nga mga kauban ni Simon. Unya si Jesus miingon kang Simon, “Ayaw kahadlok, sukad karon managat na ikaw ug mga tawo.”