Gikan sa kinatumyan nga dapit sa yuta nakadungog kami ug mga awit sa pagdayeg, sa himaya ngadto sa Usa nga Matarong. Apan ako miingon, “Nagniwang ako, nagniwang ako. Alaot ako! Kay ang mabudhion nagbudhi, ang mabudhion nagbudhi sa hilabihan.”
Ikaw wala makadungog, ikaw wala mahibalo, gikan pa kaniadto ang imong dalunggan wala maablihi. Kay ako nasayod nga ikaw magbudhi gayod, ug gitawag nga usa ka masupilon gikan pa sa pagkahimugso.
Matarong ikaw, O Ginoo, sa dihang nagmulo ako nganha kanimo; apan mangamuyo ako kanimo mahitungod sa akong kahimtang. Ngano nga mouswag man ang dalan sa daotan? Ngano nga molambo man ang tanan nga mabudhion?
Aduna unta akoy usa ka balay didto sa kamingawan alang sa mga tawong nagpanaw, aron ako makabiya sa akong katawhan ug mopalayo gikan kanila! Kay silang tanan mga mananapaw, usa ka katilingban sa mabudhiong mga tawo.