Ang Damasco naluya, siya mitalikod aron sa pagkagiw, ug ang kahadlok miabot kaniya; ang kaguol ug mga kasubo migahom kaniya, sama sa usa ka babaye nga nagbati.
ug sila mangalisang. Hakpon sila sa mga kasakit ug mga kasub-anan, mobati sila ug kasakit sama sa usa ka babaye nga manganak. Mahingangha sila sa usa ug usa; magdilaab ang ilang mga nawong.
“Ang hari sa Babilonia nakadungog sa balita mahitungod kanila, ug ang iyang mga kamot nangaluya; ang kaguol miabot kaniya, ang kasakit sama sa usa ka babaye nga nagbati.
Ngadto sa babaye miingon siya, “Padaghanon nako pag-ayo ang kasakit sa imong pagpanamkon ug sa kasakit ikaw magpahimugso ug mga anak, apan mangandoy gihapon ikaw sa imong bana ug siya magbuot kanimo.”
Kay ako nakadungog ug pagtuaw sama sa usa ka babaye nga nagbati, ang kasakit sama sa nagpahimugso sa iyang kamagulangan nga anak, ang pagtuaw sa anak nga babaye sa Zion, naglisod sa pagginhawa, nagtuy-od sa iyang mga kamot, “Alaot ako! Nagkaluya ako atubangan sa mga mamumuno.”
Pangutana kamo karon, ug tan-awa, makahimo ba pagpanganak ang usa ka lalaki? Ngano nga nakita man nako ang matag lalaki nga nagbutang sa iyang mga kamot diha sa iyang bat-ang sama sa usa ka babaye nga nagbati? Ngano man nga ang tanang mga nawong nangaluspad?
ang mga siyudad makuha, ug ang mga salipdanan mailog. Ang kasingkasing sa mga manggugubat sa Moab nianang adlawa mahisama sa kasingkasing sa usa ka babaye nga nagbati.
Tan-awa, may usa nga mopatugbaw ug tulin nga molupad sama sa agila ug mobukhad sa iyang mga pako batok sa Bosra, ug ang kasingkasing sa mga manggugubat sa Edom mahimo niadtong adlawa nga sama sa kasingkasing sa usa ka babaye nga nagbati.”
Ang ilang mga tolda ug ang mga panon panad-on, ang ilang mga tabil ug ang tanan nilang kabtangan; ang ilang mga kamilyo kuhaon gikan kanila, ug ang katawhan manghilak alang kanila, ‘Ang kalisang anaa sa tanang dapit!’
Akong lisangon ang Elam sa atubangan sa ilang mga kaaway, ug sa atubangan niadtong nagtinguha sa ilang kinabuhi; ipadala nako ngadto kanila ang kadaot, ang akong bangis nga kasuko, nag-ingon ang Ginoo. Ipadala nako ang espada sunod kanila, hangtod nga mahurot nako sila;
Ang kasakit sa pagpanganak modangat kaniya, apan siya dili maalamon nga anak, kay karon siya dili angay nga magpadayag sa iyang kaugalingon diha sa baba sa tagoangkan.
Kay makiggubat ang usa ka nasod batok sa laing nasod, ug ang usa ka gingharian batok sa laing gingharian. Mahitabo ang mga linog sa nagkalainlaing mga dapit, mahitabo ang mga gutom. Apan kini sinugdanan pa lamang sa mga kasakit.