Ug sa napagawas na sila sa mga anghel, miingon sila, “Dagan alang sa imong kinabuhi. Ayaw paglingilingi sa imong kilid, ayaw paghunong bisan diin sa walog. Palayo paingon sa kabukiran aron dili ikaw masunog.”
Siya sama sa sagbot diha sa kamingawan, ug dili makakita sa bisan unsang kaayohan. Magpuyo siya diha sa mga uga nga dapit sa kamingawan, sa asinon nga yuta nga walay nagpuyo.
“Palayo kamo gikan sa taliwala sa Babilonia, ipaluwas sa matag tawo ang iyang kinabuhi! Ayaw kamo pagpalaglag diha sa iyang silot kay kini mao ang panahon sa pagpanimalos sa Ginoo, ang balos nga iyang gipahamtang kaniya.
Busa si Juan miingon sa mga panon sa katawhan nga miadto aron sa pagpabautismo kaniya, “Kamong mga kaliwat sa mga bitin! Kinsay nagpasidaan kaninyo sa paglikay gikan sa kaligutgot nga umaabot?
aron nga pinaagi sa duha ka butang nga dili mausab, nga dili gayod mahitabo nga ang Dios mamakak, kita nga mikagiw aron makatago, makabaton unta sa dakong kadasig sa paghupot nianang paglaom nga gibutang sa atong atubangan.