ang mga siyudad makuha, ug ang mga salipdanan mailog. Ang kasingkasing sa mga manggugubat sa Moab nianang adlawa mahisama sa kasingkasing sa usa ka babaye nga nagbati.
ug sila mangalisang. Hakpon sila sa mga kasakit ug mga kasub-anan, mobati sila ug kasakit sama sa usa ka babaye nga manganak. Mahingangha sila sa usa ug usa; magdilaab ang ilang mga nawong.
Busa ang akong hawak napuno sa kaguol; ang mga kasakit mihakop kanako, sama sa kasakit sa usa ka babaye nga nagbati; ako nasubo pag-ayo nga tungod niana dili na ako makadungog, ako nalisang nga tungod niana dili na ako makakita.
Pangutana kamo karon, ug tan-awa, makahimo ba pagpanganak ang usa ka lalaki? Ngano nga nakita man nako ang matag lalaki nga nagbutang sa iyang mga kamot diha sa iyang bat-ang sama sa usa ka babaye nga nagbati? Ngano man nga ang tanang mga nawong nangaluspad?
Kay ako nakadungog ug pagtuaw sama sa usa ka babaye nga nagbati, ang kasakit sama sa nagpahimugso sa iyang kamagulangan nga anak, ang pagtuaw sa anak nga babaye sa Zion, naglisod sa pagginhawa, nagtuy-od sa iyang mga kamot, “Alaot ako! Nagkaluya ako atubangan sa mga mamumuno.”
Tan-awa, may usa nga mopatugbaw ug tulin nga molupad sama sa agila ug mobukhad sa iyang mga pako batok sa Bosra, ug ang kasingkasing sa mga manggugubat sa Edom mahimo niadtong adlawa nga sama sa kasingkasing sa usa ka babaye nga nagbati.”
Ang Damasco naluya, siya mitalikod aron sa pagkagiw, ug ang kahadlok miabot kaniya; ang kaguol ug mga kasubo migahom kaniya, sama sa usa ka babaye nga nagbati.
Espada ngadto sa ilang mga kabayo ug sa ilang mga karwahi, ug sa tanang langyaw nga kasundalohan sa iyang taliwala, aron sila mangahimong mga babaye! Espada ngadto sa iyang mga bahandi, aron kini lungkabon!
“Ang hari sa Babilonia nakadungog sa balita mahitungod kanila, ug ang iyang mga kamot nangaluya; ang kaguol miabot kaniya, ang kasakit sama sa usa ka babaye nga nagbati.
Ang mga manggugubat sa Babilonia mihunong sa pagpakig-away, sila nagpabilin sa ilang mga salipdanan; ang ilang kusog nagkaluya, nahimo sila nga sama sa mga babaye; ang iyang mga puluy-anan gisunog, ang iyang mga trangka nangabunggo.
Busa magpadala ako ug kalayo sa Moab, ug kini maglamoy sa mga kuta sa Kiryot, ug ang Moab mamatay taliwala sa kaguliyang, taliwala sa pagsinggit ug sa tingog sa trumpeta;
Sa diha nga ang mga tawo mag-ingon, “Kalinaw ug kasigurohan,” unya sa kalit moabot kanila ang pagkalaglag sama sa kasakit sa babaye nga nagbati, ug sila dili makaikyas.