Batok sa usa ka mapasipalahon nga nasod paadtoon nako siya, ug batok sa katawhan sa akong kaligutgot ako magsugo kaniya, sa pagkuha sa inilog ug sa pag-agaw sa sinakmit, ug aron sila tumban sama sa lapok sa mga dalan.
Ako gayod nagsugo sa akong mga binalaan, gitawag nako ang akong mga tawong gamhanan sa pagpahamtang sa akong kasuko, ang akong mga mapasigarbohon nga pinasiduggan.
‘Wala ba ikaw makadungog nga gitakda na nako kini sa dugay nang panahon? Gilaraw nako sa dugay nang panahon ang akong gituman karon, nga kamo maghimo sa mga kinutaan nga siyudad ngadto sa mga pinundok nga mga bato,
“Busa pagpropesiya, anak sa tawo, ipakpak ang imong mga kamot itigbas ang espada sa makaduha, Oo sa makatulo, ang espada alang niadtong mga patyonon. Kini mao ang espada alang sa dako nga pagpamatay nga naglibot kanila;
busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Ania karon, akong tuy-oron ang akong kamot batok sa mga Filistihanon ug puohon nako ang mga Keretihanon ug laglagon ang salin diha sa kabaybayonan.
Gipatingog ba ang trumpeta diha sa siyudad, ug ang katawhan wala mahadlok? Mahiagom ba sa kadaotan ang usa ka siyudad gawas kon ang Ginoo ang naghimo niini?
Busa lakaw ug tigbasa si Amalek ug hutda paglaglag ang tanan nga anaa kanila, ug ayaw sila palingkawasa, hinuon patya ang lalaki ug babaye, bata ug masuso, baka ug karnero, kamilyo ug asno.’ ”