Gikan kanila misanay ang mga katawhan sa mga kabaybayonan. Kini sila mao ang mga kaliwat ni Jafet nga nagpuyo sa ilang kayutaan; ang matag usa adunay ilang pinulongan, sumala sa ilang mga panimalay diha sa ilang mga nasod.
Tan-awa, ako nagpahiluna kanimo niining adlawa ibabaw sa kanasoran ug ibabaw sa mga gingharian, sa paglangkat ug sa paggun-ob, sa paglaglag ug sa pagpukan, sa pagtukod ug sa pagtanom.”
Usa ka liyon migawas gikan sa iyang tagoanan, usa ka tiglaglag sa kanasoran nangandam na; siya migula gikan sa iyang dapit aron sa paglaglag sa imong yuta; ang imong mga siyudad mangagun-ob ug wala nay magpuyo.
Siya moanhi ug maghampak sa yuta sa Ehipto, maghatag ngadto sa kamatay niadtong alang sa kamatay, ngadto sa pagkabihag niadtong alang sa pagkabihag ug ngadto sa espada niadtong alang sa espada.
Kay mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon human nga ang iyang himaya nagpadala kanako ngadto sa kanasoran nga nagtulis kaninyo, kay siya nga nagtandog kaninyo, nagtandog sa kalimutaw sa iyang mata,
Kay gikan sa kinatumyan sa mga kabukiran ako nakakita kaniya, gikan sa kabungtoran ako naglantaw kaniya. Tan-awa, ang katawhan nga nagpuyo nga nag-inusara, ug wala mag-isip sa ilang kaugalingon nga uban sa kanasoran!