Kay mao kini ang gisulti sa Ginoo ngadto sa mga tawo sa Juda ug sa mga nagpuyo sa Jerusalem: “Bungkaga ang inyong yuta nga dinaro, ug ayaw pagpugas diha sa katunokan.
apan sa ikapitong tuig papahulayon ninyo kini ug pasagdan nga walay pugas, aron ang mga kabos sa inyong katawhan makakaon, ug unsay mahibilin nila maoy kaonon sa mga ihalas nga mananap. Buhata usab ninyo kini sa inyong parasan ug sa inyong olibo.
Pagpugas kamo ug pagkamatarong alang sa inyong kaugalingon; aniha ang bunga sa gugmang walay paglubad; dugmoka ang inyong wala matamni nga yuta; kay panahon kini sa pagpangita sa Ginoo, aron siya moanhi ug magpaulan sa kaluwasan nganha kaninyo.
Mahitungod niadtong nahisabod diha sa kasampinitan, kini mao kadtong nakadungog sa pulong apan ang mga kabalaka niining kalibotana ug ang gugma sa bahandi magtuok sa pulong ug kini dili makapamunga.
Ug kadtong nangahulog sa kasampinitan, mao kadtong nakadungog apan sa ilang pagpadayon gilumsan sila sa mga kabalaka ug sa mga bahandi ug sa mga kahilayan sa kinabuhi ug ang ilang mga bunga dili mahinog.