Ug akong ibungat ang akong mga paghukom batok kanila, tungod sa tanan nilang kadaotan sa pagbiya kanako. Nagsunog sila ug insenso ngadto sa laing mga dios ug nagsimba sa mga buhat sa ilang kaugalingong mga kamot.
Nianang panahona kini isulti ngadto niining katawhan ug sa Jerusalem, “Ang usa ka init nga hangin gikan sa mga hawan nga kabungtoran didto sa kamingawan ngadto sa anak nga babaye sa akong katawhan, dili alang sa pagtahop o pagpanghinlo,
Tan-awa, siya moanhi sama sa mga panganod, ang iyang mga karwahi sama sa alimpulos; ang iyang mga kabayo tulin pa kay sa mga agila— alaot kita, kay kita nangalaglag!
busa mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Tan-awa, ako, ako gayod, batok kaninyo, ug ipahamtang nako ang mga hukom diha kaninyo sa atubangan sa mga nasod.
Bisan ug siya mouswag sama sa tanom nga bugang, ang hangin sa silangan, ang hangin sa Ginoo moabot, motungha gikan sa kamingawan; ug ang iyang tubod maughan, ang iyang tuboran magmala; kini magkuha sa bililhong butang gikan sa iyang mga bahandi.